Day 6/7 Garibaldi to Padova
6/7. Forgotten places and missed cities
Door Corona heb ik de reisdoelen niet voor het uitzoeken. De komende weken ga ik enkele witte plekken in mijn reisleven invullen. Comacchio en Padua.
Bij toeval waren er twee vrienden van mij ook in La Bella Italia. Effe op bezoek dan maar. Het was wel aan de andere kant met enkele uren op de Autostrada tot gevolg. Bij aankomst was er een barretje en drank. Iedereen drinkt hier spritz, wat er lekkerder uitziet dan het is maar dat komt vooral door de toevoeging van Aperol of Campari. Dit is overigens mijn mening. Ik nam een biertje. Mijn vrienden bleken weer vrienden ontmoet te hebben. Veertig jaar geleden voor het laatst gezien en dus werd er aan een lange tafel gegeten. Vis. Want dat is het enige dat ze hier eten in Porto Garibaldi. Ik was er nooit geweest dus was dat in het thema van de reis mooi meegenomen. Ik was er zelf niet opgekomen. De volgende morgen Comacchio, een gerestaureerd zusje van Burano bij Venetië. Straatjes en bruggetjes doen het altijd leuk op de foto. Daarna arrivederci en op naar Padova.
Ik ben geboren in Brabant waren we Huize Padua hadden, een instituut voor geestelijk gehandicapten, sorry verstandelijk beperkten, maar die noemden wij gekkies. Dat kon toen nog. Ik moest er weleens voetballen en als keeper stond dan zelden alleen in het doel. Maar hier in Padova heb je vooral geestelijk verruimde zielen, het is de oudste uiniversiteitsstad van Italië. Mooie pleinen, mooie straten, mooie beelden en veel, veel mooie kerken. Maar ik was zo moe.
