Day 3/4, Genua, La Superba
3/4. Forgotten places and missed cities
Because of Corona I don't have the travel destinations to choose for free. In the coming weeks I will be filling in some blank spots in my travel life. The third one: Genoa.
Genoa, for several years now, for us Dutch, the city of writer Ilja Pfeijffer, but that does this city a lot short. The maze or rather the labyrinth of the narrow streets with the many palaces, more ice cream parlors than bakers and butchers combined, the huge cruise ships that tower above the city has more to offer, much more. Of course also la Laterna, the highest lighthouse in Italy. If there's only one thing you can be proud of. Genoa is also proud of Columbus who was born here. You know that skipper who sailed the wrong way. La Superba is one of the many nicknames of the city but also a neighborhood where the narrow streets and alleys become claustrophobic. Every now and then you have to look up to know if you are still on Earth. But then you can just run into a girl of pleasure standing here on the corners, and there were quite a lot of corners. If you looked up you could see the many beautiful words in neon. Too bad they rarely burn. I understand that Ilja, there are stories everywhere waiting to be written. I wandered from terrace to terrace for two days and when the alleys became too cramped for me, I descended to the waterfront where, incidentally, the view of the open sea was obscured by the noise. The noise of the ships, the cranes, the palm trees and the many tourist attractions that tumble over each other here. Anyway, I'll go back later when I'm old.
Day 3/4, Genua, La Superba
3/4. Forgotten places and missed cities
Door Corona heb ik de reisdoelen niet voor het uitzoeken. De komende weken ga ik enkele witte plekken in mijn reisleven invullen. Genua is nummer drie.
Genua, al enkele jaren, voor ons Nederlanders, de stad van Ilja Pfeijffer maar dat doet deze stad veel tekort. De wirwar of beter het labyrint van de smalle straatjes met de vele paleizen, meer ijssalons dan bakkers en slagers bij elkaar, de enorme cruise schepen die boven de stad uittorenen heeft meer te bieden, veel meer. Natuurlijk ook la Laterna, de hoogste vuurtoren van Italië. Je kunt maar ergens trots op zijn. Genua is ook trots op Columbus die hier geboren is. Je weet wel die schipper die de verkeerde kant op voer. La Superba is een van de vele bijnamen van de stad maar ook een wijk waar de smalle straatjes en steegjes claustrofobisch worden. Zo nu en dan moet je naar boven kijken om te weten of je nog wel op aarde bent. Maar dan kun je zomaar oplopen tegen een meisje van plezier die hier op de hoeken staan, en er waren best veel hoeken. Als je naar boven keek zag je wel de vele mooie woorden in neon. Jammer dat ze zelden branden. Ik snap die Ilja wel, hier liggen overal verhalen te wachten om geschreven te worden. Ik dwaalde er twee dagen van terras naar terras en als de steegjes mij even te benauwd werden daalde ik af naar de waterkant waar overigens het zicht op open zee benomen werd door de herrie. Herrie van de schepen, de kranen, de palmbomen en de vele toeristische attracties die hier over elkaar buitelen. Toch nog maar eens terug gaan, later als ik oud ben.
