Day 16/17, Rain and Tears
16/17. Forgotten places and missed cities
Because of Corona I don't have the travel destinations to choose for free. In the coming weeks I will be filling in some blank spots in my travel life. Because of rain it became Sofia.
Sometimes it doesn't work. It was raining in Skopje and the sun was shining in southern Bulgaria said the weather app. It didn’t, so when I arrived there to go hiking in beautiful mountains, the showers had caught up with me. A rainshower? No, heavy weather. The windshield wipers on full power all day long. Even the sunflowers were crying. They were low and I could still see them. Didn't see any mountains. Finally I drove into Sofia, I was there briefly before but there was light and a nice bed. I stayed there until the clouds caught up with the sun here too.
Sofia is a strange city. The communists lived on one side of the street and the Byzantines on the other, it seems. A fourth century church in the courtyard of my hotel or a small church in the middle of the city where traffic rages around. They don't see it because the church is sunken on a two-thousand-year-old building line. An old city was discovered during the construction of the metro. Serdica, a relic from Roman times. They exposed it. That could be because the communists are gone. They built monstrous concrete blocks everywhere. Now they are blowing them up in Sofia. The city has atmosphere. Poems appear on old walls just like that. Even in Dutch. And in the churches silence reigns during the divine singing.
Day 16/17, Rain and Tears
16/17. Forgotten places and missed cities
Door Corona heb ik de reisdoelen niet voor het uitzoeken. De komende weken ga ik enkele witte plekken in mijn reisleven invullen. Door regen werd het Sofia.
Soms zit het tegen. In Skopje regende het en in het zuiden van Bulgarije scheen de zon, zei de weer-app. Nee dus, daar aangekomen om te gaan wandelen in prachtige bergen had de bui mij ingehaald. De bui? Noodweer. De hele dag de ruitenwissers op volle kracht. Het was wel erg zure regen. Zelfs de zonnebloemen moesten huilen. Die stonden laag en kon ik nog onderscheiden. Geen bergen gezien. Uiteindelijk reed ik Sofia binnen, daar was ik eens kort maar daar was licht en een lekker bed. Ik bleef er tot de wolken ook hier de zon hadden ingehaald.
Sofia is een vreemde stad. Aan de ene kant van de straat woonden de communisten en aan de andere kant de Byzantijnen, zo lijkt het. Een kerk uit de vierde eeuw op de binnenplaats van mijn hotel of midden in de stad een kerkje waar het verkeer omheen raast. Die zien het niet want het kerkje ligt verdiept op een tweeduizend jaar oude rooilijn. Bij de aanleg van de metro is een oude stad ontdekt. Serdica, een overblijfsel uit de Romeinse tijd. Ze hebben het blootgelegd. Dat kon omdat de communisten weg zijn. Die bouwden overal monstrueuze kolossen. En die zijn ze in Sofia aan het opblazen. De stad heeft sfeer. Op oude muren verschijnen zomaar gedichten. Zelfs in het Nederlands. En in de kerken heerst stilte tijdens het hemelse gezang.
