Day 14, Montenegro North
14. Forgotten places and missed cities
Door Corona heb ik de reisdoelen niet voor het uitzoeken. De komende weken ga ik enkele witte plekken in mijn reisleven invullen. Macedonië Noord.
Vanochtend eerst nog even naar een wijk in Mostar gereden waar ze de littekens van de oorlog weggewerkt hebben met fantastische street-art. Daarna een Dervish huis. Een Dervish is iemand die maar aan een raam of deur wil zitten, die van de Goddelijke liefde. De rest van de dag gaf ik mij over aan gruwelijk mooie natuur. Een , prachtige rit met overal waar je kijken kon, ja, natuur,. Onderweg was er ook volop te zien. Zoals grotten, stenen bruggen, watervallen, oude meuk en veel borden met pijlen maar iets onleesbaars. Echter je kunt niet overal stoppen. Het leven gaat verder ook zonder Romeinse wegen. Lekker eigenwijs niet de navigatie volgen van de kortste weg maar vooral omrijden om zoveel mogelijk bochten en smalle weggetjes te krijgen. Drie landen bezocht ik vandaag maar eens was dit de grote droom van Tito, één land: Joegoslavië. Onderweg werd ik aangespoord tot Extreme Rafting en ook onder Zip Lines kon ik nauwelijks uit maar Extreme Driving vind ik meer dan genoeg. Ik stopte wel voor Meow want die had een hartstochtelijk adoptie verzoek in zijn blik en zijn kreetjes. Ik kon zijn smekende blikken weerstaan maar gaf hem een blikje tonijn. Hoop dat hij deze open kan krijgen. Nee, grapje natuurlijk. Nog een reisje voor de boeg? Het noorden van Macedonië zou ik doen.
