Day 2/3, Torino, Italy
2. Forgotten places and missed cities
Door Corona heb ik de reisdoelen niet voor het uitzoeken. De komende weken ga ik enkele witte plekken in mijn reisleven invullen. Mijn tweede stad: Turijn.
Eerst dacht ik aan Lausanne maar na een korte rondrit zag ik daar meer kerken staan dan minima lopen en werd het Turijn. En direct een teleurstelling. Het bekendste over Turin/Torino/Turijn, naast die doek uit 1260, is het feit dat de Vermouth daar is uitgevonden. Martini om precies te zijn. Niet te zuipen vind ik. Maar dat wordt weer goedgemaakt door het Fiatje 500, Een fijn automobiel. Ik heb warme herinneringen aan een zes uur durende rit als lifter achterin zo’n Fiat samen met de vakantiebagage van twee lesbiennes, mijn rugzak en niet te vergeten mijn te lange benen. Ze waren zeer open over hun geaardheid wat in 1968 nog niet zo gewoon was. Toen ze mij in Bologna uit de knoop hadden gehaald was ik welkom in een studentenhuis midden in het centrum waar een zoete nacht volgde. Niet met deze dames overigens. Soms zat het mee.
Onderweg naar Torino moest ik de St. Bernardspas beklimmen. Slechts een heel klein deel te voet helaas. Verder heerlijke haarspeldbochten daarboven en hondjes om te knuffelen.
Napoli heeft enorme buitenwijken en zo te zien betaald Fiat zijn werknemers niet al te veel. Verder is de stad Italiaanser dan Italiaans. Om over de jongemannen maar te zwijgen. In vergelijking met hen ben ik als man totaal mislukt en weet ik mij ook nog steeds niet te kleden. Maar hun vrouwen hadden lelijke jurken.
