The Police is your Best Friend
Alweer afscheid nemend van dit land. Exact het honderdste land wat ik mocht bezoeken op deze aarde. Valt mij eigenlijk tegen na al die miljoenen kilometers. Nu op weg naar Oezbekistan. Vanavond in de hoofdstad Tasjkent. Kirgizië was een ervaring. Zowel positief als negatief. Laat ik bij al die goede dingen beginnen. Mooi landschap, indrukwekkend vaak. Je bent maar een kruimeltje dat besef je hier terdege. Een enorm landschap wat je soms de adem beneemt. Letterlijk door de grote hoogte en figuurlijk door de gigantische leegte.De stilte is ook overdonderd, je hoort soms alleen het klappen van de vleugels van de vogels die zich op grote hoogte van jou bevinden.
En dan de mensen. De taal barrière is groot. Je maakt moeilijk contact als je elkaars taal niet spreekt. Ze zijn ook erg op zichzelf hier. In al die jaren van Sovjetoverheersing hebben ze niet echt geleerd vrolijk te zijn. Ze hebben iets sombers over zich. Natuurlijk niet iedereen maar veel lachende gezichten zie je niet om je heen. Vandaag nog, in het museum, al die vrouwelijke suppoosten die bijna woedend rondliepen daar. Argwanend alsof je ieder schilderij dat daar hing onder je t-shirt wilde stoppen. Er hing er overigens maar één dat ik aan de muur wilde hebben en er hingen er gigantisch veel. De meesten niet echt museum waardig. En ze waren van een grote somberheid, in kleur en vaak ook in onderwerp keuze.
Maar prachtig handwerk maken kunnen ze wel hier in dit land. Natuurlijk die shirdaks, kleden van een grote schoonheid. Maar ook het borduurwerk wat veel voor de yurts gemaakt wordt is vakwerk. Mooi porselein te over en nu laat ik nog veel onbesproken.
Dan de minpunten. Een minpunt. De politie. Corrupt tot op het bod. In het verkeer grijpen ze iedere kans aan om wat bij te verdienen. De mensen hier zijn het gewend en wuiven het weg met de opmerking dat ze niet zoveel verdienen. Maar die hoeven ook niet de bedragen te betalen die je als makkelijk buitenlands slachtoffer ‘vrijwillig’ af moet dragen. AL weet ik wel dat het een bijwerking is van zelf een auto besturen in dit soort landen.
Erger is de politie hier in Bishkek die je letterlijk beroven. Ik zal jullie het hele verhaal besparen maar het is niet fijn om opgepakt, weggeleid en gefouilleerd te worden als je alleen op een markt loopt. En dat alleen maar om zo je bagage en al je spullen te doorzoeken op zoek naar geld wat ze vervolgens achter over drukken. Daarnaast pikten ze ook mijn Lonely Planet, bijna nog erger. Die zag ik vandaag weer terug in een stalletjes niet ver van die markt. Terugkopen was een optie geweest, maar dat gunde ik ze dan weer niet. Ach, dit is ook reizen, het beste is er maar niet te lang bij stil te staan. Als je niet wilt dat dit je overkomt moet je thuisblijven.
Nog een leuk moment bij het inchecken. Naast mij werd op het laatste moment nog een wenende opa op de foto gezet met zijn kleinzoontje in de armen met een mooi rood Kyrgystan shirtje aan. Het was allemaal cosmetica want in de vertrekhal trok de moeder het kind snel een ander t-shirt aan waarop stond I Love Tasjkent. De andere opa waarschijnlijk...
