Leeg, empty, leer, пустой, vacío, ว่างเปล่า
Het is nog in veel meer talen om te zetten, google is geduldig, maar dat is wat het was vandaag. Een overdaad aan geweldige bergmassieven en geen mensen. En die mensen die ik tegenkwam waren zo één geworden met dat landschap dat ze leken te verdwijnen als je te lang keek. Het kijken naar de sterrenhemel vannacht heb ik beperkt tot mijn nachtelijke tocht naar het toilet. Dat toiletschuurtje stond overigens ook zo ver van de yurt dat ik bijna brood mee moest nemen. Lekker even afkoelen heet dat. Gelukkig wachtte bij terugkomst mijn 22 dekbedden weer op mij. Om zeven uur had ik mijn ontbijt gevraagd en de mamma stond al bij het fornuis. De vraag of ik 5 of 6 gebakken eieren wilde overviel mij een beetje en ik durfde het maar op drie te houden. 2 klonk wel erg karig voor haar dacht ik. Ze waren weer prima gebakken.
Had totaal geen idee hoe lang het rijden was terug naar de bewoonde wereld en daarom ben ik achteraf nog te weinig gestopt. Maar stoppen deed ik vaak, gewoon om even stil te staan bij al die schoonheid en die oeroude, enorme bergen, overal waar je maar kijken kon. Het is een bergstaat, dit Kirgizië van bijna 5 miljoen inwoners dat in vroegere tijden een enorme sta in de weg was voor de gebruikers van de zijderoute. Bergen en passen bedekt met sneeuw die getrotseerd moesten worden voordat de rijke steden in tegenwoordig Oezbekistan bereikt konden worden. Of de andere kant op de woestijnen van Xinjiang met daarachter het land van de zijde, China. Dit zat ik mij, al heftig sturend over de gravel- en rotswegen, te bedenken, toen ik plotseling een echte weg voor mij zag. De lol was voorbij, Bishkek was nog drie uur rijden...
