Van Riebeeck
Jan van Riebeeck heeft Zuid-Afrika op de kaart gezet. Tenminste vanuit Europese kant bezien. Bijna vanzelfsprekend was dat geen goed nieuws voor de bewoners van het gebied destijds; de San en de Khoikhoi. Van Riebeeck probeerde ze te onderwerpen als slaven en voerde vele oorlogen met ze. Zeer tegen de orders van zijn bazen van de VOC in. Die wilden geen gedonder daar en dachten de volkeren nog nodig te hebben om handel mee te voeren. Maar van Riebeeck haatte iedereen die een donkerder huidskleur had dan hijzelf en dat was zo'n 98% van de wereldbevolking. Hij vond de Khoi een woest, wreed volk zonder geweten. Een op z'n minst aparte mening voor een misdadiger die hijzelf natuurlijk was. Maar Godsvruchtig en dan mag alles. Onnodig te zeggen dat het probleem van de inlanders door van Riebeeck zeer grondig werd opgelost. In het midden van de 18e eeuw leefden de enig overgebleven Khoikhoi verarmd en als slaven van de Nederlanders op de Kaap. Maar dat is allemaal vergeven en vergeten want van Riebeeck is als held uit de geschiedenis voortgekomen. Zoals de meeste boeven. In de geschiedenisboeken hier staat ondermeer geschreven dat "Van Riebeeck (die de Founding Father van het land genoemd wordt) tot 1662 leider van de Kaapse kolonie blijft. Hij ontwikkelt banden met de lokale Khoi Khoi-bevolking, die door de Nederlanders 'de Hottentotten' genoemd worden. Met hun ruilt hij de verbouwde groenten en fruit voor ander waar. De handelsbetrekkingen tussen de Nederlanders en de Hottentotten bleef eeuwenlang bestaan, een relatie waar beiden veel profijt bij hadden." De ene partij brood de andere dood. Gelukkig voert de Nederlandse vlag de kleur schaamrood om ons eraan te herinneren wat er allemaal in naam van die vlag uitgevreten is.
Hier staat inmiddels de naam van Riebeeck voor alle mooie dingen die voorbijgaan en vanmiddag geluncht in het Huis Geelbek waarbij men meer dan trots vermeld dat het stamt uit de tijd van diezelfde van Riebeeck. Ze wisten destijds wel waar ze huizen neer moesten zetten want het was gelegen op een goddelijk mooie plek in het West Coast National Park. Wat verderop beukten de witte golven op diepzwarte rotsen tegen een azuurblauwe hemel met wat mooi gevormde wolkenslierten. Een plek om te blijven. Iets wat je nooit doet. Ook van Riebeeck vertrok weer. Naar Batavia.
