Lost in Translation
Uiteindelijk stond mijn zesvingerige chauffeur keurig op tijd bij het hotel te wachten. We konden vertrekken. Het weer was belabberd en voorspelde niet veel goeds voor de rest van de dag. Een mistige, natte tocht zou het worden. In mijn fantasie kon ik visualiseren door wat voor fraai landschap we reden. Later op de dag werd het wat beter maar toen moest ik de chauffeur nog leren te stoppen als het fotomoment daar was. Hij spreekt geen woord Engels. En de vertaal app levert niet altijd iets verstaanbaars op. “Much advertising we wait to go home”. Daar kon ik niet veel mee. Maar toen ik hem met mijn iPhone in het Vietnamees vroeg om te stoppen als ik dat vraag kwam er een brede glimlach en “Zankjoe”. Morgen moet het beter gaan. In Son La was niet veel te beleven. En zonder vertaal app kom je al helemaal nergens. Voor morgen beloof ik een beter verhaal en ook betere foto’s.
