Hi to Ha Noi
Ha Noi, Vietnam. Mooie, fijne stad, veranderde totaal maar bleef hetzelfde in de laatste 30 jaar. Mijn derde bezoek en het verveelt nooit al mis ik die eerste versie met de oude stad nog een hussel en bussel van fietsers, fietstaxi’s, een enkele antieke vrachtwagen en straat vol met een en dezelfde nering. Allemaal met zaken die de mensen iedere dag nodig hadden en geen souvenirs, prullaria of massage salons. Nog steeds veel weggestopte tempeltjes, nog steeds die schitterende meren en de mensen die zich er niet aan storen dat ze overlopen worden door de toeristen. Ze gaan toch allemaal vroeg dood aan de uitlaatgassen van de miljard brommertjes en scooters. Ik liep weer gelukzalig vele kilometers om gewoon te kijken. In de middag even bellen met het autoverhuur bedrijf of mijn auto morgenochtend klaarstaat. Dat had een staartje. Geen woord Engels, geen goed adres, geen auto ofwel chaos. Bleek Mr. Ho waarmee ik de afspraken gemaakt had gisteren een hartaanval gehad te hebben. Niet aanspreekbaar en het einde was geen auto. Toen via hotel iets anders geregeld, echter met chauffeur en dat is niet mijn keus. Jammer dan. Maar toen dat klaar was begon de wedstrijd al bijna. Het was middernacht.
