Em Ten Long
Op mijn tocht door het verre noorden van Vietnam wilde ik Sapa vermijden, te toeristisch en teveel toerbussen. Maar mijn chauffeur was toe aan rust (en een bekende die hier woont) dus liep ik tussen de neon signs in plaats van de bergvolken. Ach, het maakt ook niet uit, reizen is reizen, waar je ook bent. Het was weer een dag van zware wolken, mist en afgewisseld met prachtige luchten met zon. Aan de weg werd gewerkt en daar ploeterde ik een tijdje door de modder voordat Em Ten Long, zo heet hij, mij weer ingehaald had. Ik wilde wat mensen fotograferen maar die waren zeldzaam hier hoog in de bergen en als ik ze tegenkwam waren ze zoals zoveel hier met de bromfietshelm op geboren. Ik moet ontzettend wennen dat ik zelf niet achter het stuur zit want dan stop ik bij alles wat mijn blik kruist direct. Em Ten Long is een stukje langzamer. De bergen, die lopen niet weg, zijn onwaarschijnlijk mooi in dit deel van de wereld. Dus het is genieten en dan is de stoel naast de chauffeur weer prima, hoef niet op al die motorfietsen te letten. Het is een mooie tocht.
