A Miserabel Day
We zitten op 1100 meter en het is 10 graden. Mijn driver zit dicht ingepakt achter het stuur. We rijden door woeste bergen en soms dichte wolken. Een aantal keren een weg waar nog geen weg was, dan heb ik wel bewondering voor de driver dat hij zijn auto eraan waagt. Letterlijk wordt de weg voor je aangelegd en slalom je tussen de draglines en ander groot materiaal. Passeren is steeds een waagstuk. Hoe zijn ze ooit op het idee gekomen om hier een weg aan te leggen denk je vaak.
Er moet een reden zijn om van a naar b te moeten, handel?, politiek?, liefde?, of gewoon nieuwsgierigheid. Ik geloof dat we wel twintig passen overgegaan zijn.
Het was een bewogen dag en daar hou ik het bij. Het moet wel leuk blijven. Voor het overige teveel in de auto gezeten. Er gebeurde van alles en het was niet mijn bedoeling maar voordat ik het wist storten we ons op een smal weggetje naar beneden om een tochtje op een rivier door een smalle kloof te maken. Dit is blijkbaar verplichtte kost op een rondreis door deze streek. Halverwege stopte de boot en werden er foto’s gemaakt. Een halfuur lang. Er was vooral een man die vreselijk ijdel was. Meer dan 100 poses konden zijn ijdelheid niet bevredigen. Iedereen moest op de voorplecht vastgelegd worden. Het was meer een foto cruise. Het waren hilarische beelden. Helaas heb ik meer dan driekwart van mijn foto’s per ongeluk definitief verwijderd. Het is jammer van de paar mooie portretten maar het landschap was bijna hetzelfde als gisteren.
