The meaninglessness of existence
Op het einde van de ochtend barstte het spel van zonlicht, wolken, mist en bergen los. Het was niet wat de foto’s bij helder zonlicht beloofden maar desalniettemin van grote schoonheid. Maar de dag begon weer triest wat betreft het weer. De Vietnamezen weten echter overal een feestje van te maken. Bij ieder ‘’hoogtepunt’ in het landschap, een bergpas, drie rotsen op een rij, het maakt niet uit, vieren ze de liefde met hartjes, bankjes en liefdesnestjes. Hier hoeven ze geen ‘loveband’ te dragen, ze kunnen overal van elkaar houden. En je krijgt bloemen toe. De vele bloemenmeisjes zijn erg lief maar gaan zo te zien niet naar school. Ze staan hele dagen de toeristen te verleiden met hun bosjes liefde. Moest van de reisgids ook nog naar een houten paleis uit de vorige eeuw en een vlaggenmast op een bergtop. De vlag was 54 vierkante meter groot en je moest 300 traptreden omhoog om hem van dichtbij te kunnen zien. Het uitzicht was fraai en tot ver in China. De chauffeur begint een beetje te ontdooien en zingt liedjes en maakt veel vreemde geluiden. Ik krijg de hele dag les in het Vietnamees van hem, hij laat mij zinnen en woorden zeggen alleen weet ik totaal niet wat ik dan uitspreek. De zinloosheid van het bestaan in praktijk gebracht.
