Falling Water
Mijn chauffeur is 42 dus vrijwel geheel digitaal opgevoed. Grappig was dan ook toen we een discussie over richtingen hadden en ik hem mijn wegenkaart liet zien dat hij bij een niet goed leesbare naam met zijn vingers de schermbeweging maakte om het zaakje te vergroten. Ik heb naast mijn navigatie ook nog steeds wegenkaarten gewoon omdat dat fijn is. Ik hou van die dingen. Hij zit trouwens de hele dag op zijn telefoon om te appen, te bellen of op zijn navigatie. Achter het stuur! Dat gaat een keer mis alleen niet de komende dagen. Bid ik. We gingen naar vallend water, heb nog nooit zo’n natuurverschijnsel gezien. Tenminste niet hier aan de grens met China. Het water komt uit China maar valt in Vietnam. China is het uitzicht voor de Vietnamezen aan het vernaggelen. Ze hebben toch een hekel aan natuur die Chinezen. Over een paar jaar is er aan de overkant van deze grens een pretpark. Vraag mij niet waarom maar daarna kwamen wij na een paar uur rijden in Lang Som terecht. Ja, het is dichter bij Ha Noi. Daar een mooi hotel en een bruidssuite, ik wacht overigens nog steeds op mijn bruid. En een bevolking die niet veel toeristen ziet. Ik was na een paar uur een bezienswaardigheid. Daar had SBS Lang Som lucht van gekregen en met piepende remmen kwam er een reportageploeg aan. Een heus interview. Alleen ik begreep hun vragen niet en zij mijn antwoorden al helemaal niet. Ben benieuwd wat ze er van brouwen. Vanavond op TV.
