The Chinese are coming
Het grootste probleem op de eilanden is zo te horen niet de stijgende zeespiegel en de toegenomen cyclonen maar zijn de Chinezen. Er waren altijd al Chinezen hier maar ze zijn bang van al die nieuwe import. Die nemen alles over, de winkels, banken en hotels. Eerst zijn ze het goedkoopste tot de rest er niet meer is en dan begint het cashen. Op Santo is de hele hoofdstraat in handen van die nieuwkomers. Zelfs de Chinezen die hier altijd al waren hebben een hekel aan deze vazallen van Beijing. Vroeger ruilden ze veel en er waren maar een paar zaken die cash nodig maakte zoals schoolgeld, vervoermiddelen, kleding want die mocht je alleen uitrekken op festivals en feestdagen, en harpoenen. Maar die Chinezen willen cash, harde cash. De mensen van Vanuatu lachen er niet minder om. Een schaterlach is het meest gehoorde geluid op deze geweldige eilanden van geluk. En een warme handdruk met een open lach krijg je vele malen per dag. De gastvrijheid is enorm. Niemand heeft haast. Kortom er hangt een warme deken van rust over het leven hier. Daar kan een kokosnoot niets aan veranderen al doet het nog verrekte pijn. Gescheurde spieren zei de dokter. Rusten is geen optie, ben op reis. Morgen Down Under.
