Zorkul, breathtaking beautiful
Vandaag rijden we diep de Hindu Kush in, ze hadden mij niet gelukkiger kunnen maken deze trip. Het weer zit niet mee om het zacht uit te drukken. Het begon nog droog maar via mist naar sneeuwstormen was er plotseling weer zon en veel wilde wolken. Ik weet trouwens niet wie er überhaupt op het idee van een weg door dit gebied gekomen is, en een weg is teveel eer, maar diegene had wel smaak. Smaak van onvoorstelbare uitbundige natuur. De weg was regelmatig verdwenen maar toch plots was hij daar weer. De Landcruiser had het zwaar te verduren. De rivier gaat over in een 20 km lang saffier blauw meer wat je adem wegneemt van schoonheid of zou het toch die 4200 meter hoogte zijn? Marco Polo was de eerste westerling die hier kwam (zei hij zelf). Wie ben ik dat ik dit allemaal mag zien. En eerder ook nog het zicht op de overkant van de rivier waar karavanen van Afghanen voorbij trokken. In de ijzige sneeuw, temperaturen onder nul in een desolaat landschap leverde dat prachtige beelden op. Verder dan een beetje stompzinnig zwaaien naar elkaar kwam het niet. Zag ik ook nog een kudde Marco Polo schapen wat best bijzonder schijnt te zijn. Al weet ik daar de ballen van. Ik las later dat de rossige herdershonden die we tegenkwamen rode wolven bleken te zijn. En ik wilde ze nog wel aaien.
