Iskanderkul, hel blue lake
Berggeiten, veel vlaggen en gigantische afbeeldingen van de president himself, dat is mijn eerste indruk. Die geiten zijn van steen en voor de decoratie, de afbeeldingen van de president moeten de verering bevorderen. Die man kan echt alles. Dushanbe nog niet uit en je wordt omgeven door enorme bergmassieven. Dan is het lang stil, een landschap dat geen mensen wil dulden. En maar heel weinig bomen. Toch sukkelen ze hier, die mensen, met een slakkengang naar boven en beneden. Afslag naar Lake Iskanderkul, een felblauwe vlek tussen veelkleurige rotsen. De toppen behoren met sneeuw bedekt te zijn maar ook hier warmt het op en alleen wat vlekjes hier en daar verraden de winter. Je kunt er nog geen sneeuwpop van maken. Het seizoen is duidelijk over want de vele uitnodigende terrassen aan het water zijn allemaal gesloten. Bij de ingang wil een aardig echtpaar wel wat te eten maken. Wat zwarte hompen vlees met vette friet en augurken uit een pot wordt de lunch. Om alvast te wennen aan de Pamir Highway van morgen.