Twerking in Harare
A day in Harare
Een dagje wandelen door de stad. Mezelf verbazend over de Fast Food Fever die er in Zimbabwe heerst. Het lijkt wel of hier uitsluitend zo geconsumeerd wordt. Aangebakken kip staat op nummer één. Hamburgers op twee. Je ziet ook verbazend weinig andere restaurants. En ik ben op mijn tocht door het land te vaak beland achter zo’n bord met een broodbol met daartussen een schijf vlees, wat sla en een blaadje kleffe kaas omlijst door frietjes, omdat dat werkelijk de enige keuze was. Maar het blijft een feest om hier te lopen door de manier waarop je bejegend wordt. Zoveel mensen die je groeten, aanspreken en je hun mooiste lach geven. En toen was ik nog niet in de demonstratie of manifestatie beland. Hou Harare schoon. Dat was het motto en een bezem in plaats van een bord met een leuze. Veel speciale T-shirts met opschriften waarbij ik niet altijd zeker wist of ze leuk waren of juist niet. De oproep om de boel hier te gaan opkuisen kwam van de minister van milieu begreep ik. Nu behoort die natuurlijk tot de kliek van gajes en graaiers onder good old Mugabe maar dit heeft hij goed voor elkaar. Tienduizenden hadden zo te zien gehoor gegeven aan zijn oproep en een zee van bezems golfde door de straten. Deze gek had zijn camera niet bij zich anders had ik het gemis aan portretten in één keer goed kunnen maken. De iPhone maar genomen maar die bleek na een paar opnames al de beelden niet meer op te slaan dus al dat knippen was voor niets geweest. Maar ik werd als een soort held mee gestuwd met de bijna hollende menigte die blijkbaar enorme haast hadden om te gaan vegen. Het merendeel van de demonstranten waren vrouwen maar die worden dan ook met de bezem geboren (Grapje, grapje, slecht grapje, sorry, sorry, sorry)!
Op het einde van de middag weer gaan wandelen en toen kwam ik heel ergens anders terecht. Er was veel uitgelaten jong spul op straat die ook op weg waren maar duidelijk niet om te vegen. Sommige zagen er prachtig uit en de iPhone kwam weer van pas. Ze poseerden enthousiast en professioneel. Een groepje erg jonge meisjes gingen tot het uiterste om maar goed op beeld te komen. Toen ik verder liep bleven ze mij na roepen en mijn ego kreeg een boost van jewelste. I love you was nog het minste wat geroepen werd alleen het laatste wat ik hoorde deed alles weer te niet; “I want to be your granddaughter”. Een ander groepje troonde mij mee naar een soort uitgaansgelegenheid waar flink wat bewaking voor de ingang stond. Die vonden het uiterst onverstandig van mij om mee naar binnen te gaan maar ik zag geen gevaar. Binnen werd mij ook direct aangeraden op mijn geld te letten maar dat was zo te zien echt niet nodig. Het spul binnen had het veel te druk met twerken en veel erger. Ik kan mij niet herinneren dat ons schuifelen in mijn jeugd ooit maar in de buurt kwam van deze demonstratie van vleselijk genot. Er werd zelfs in een hoekje op de vloer de liefde bedreven zonder op hun omgeving te letten. En die omgeving zat er ook niet mee. De muziek stond loeihard en de zaal was vrijwel verduisterd. Het enige licht kwam van de draaitafel van de DJ en van het lampje boven de tap aan de bar. Toen ik weer buiten kwam was het nog licht en het zwerk lichtte weer prachtig op.
