Fairytales and Hippies
Relax! Stond vanochtend in grote letters in het zand voor mijn hut geschreven. Maar moest de foto’s nog uitzoeken en mijn verhaaltje schrijven. Dat lukte allemaal in de lome ochtend. Later aangekomen in Toubab Dialaw en een licht teleurgestelde Ousman achtergelaten in Saly. Hij had mij graag vandaag ook als taxi gehad voor DE grote worstelwedstrijd in Dakar. Maar ik ben uitgeworsteld. Nu in het sprookjesachtige Sobo Bade hotel dat eigenlijk het Duizend Katten hotel zou moeten heten, ik ben nog aan het tellen. Dit is een soort van bejaarde hippies oord waar je ook een paar New Born hippies aantreft. Ik draag wandelschoenen dus val buiten de boot. Mijn teenslippers liggen op de kamer en ik draag ook al geen ketting. Straks toch maar een shawl als hoofdband kopen. Mijn chakra is nog steeds bij die verhitte koppen van gisterenavond.
Ook hier weer veel mooie jonge Senegalezen met oudere Westerlingen, het verschil is alleen dat hier de meeste ouderen vrouwen zijn. Ach als ik die verkreukelde oude Franse koppen hier rond zie lopen geef ik ze groot gelijk. Ik verwonder mij altijd al bij de opaatjes maar toch nog meer als ik hier die omaatjes zie schuifelen met zo’n jonge God. Ik weet het, dit is zwaar gender incorrect. Als opa zonder kleinkinderen hoop ik op een beetje coulantie. Wil ik na een prima diner net mijn krappe kamertje op gaan zoeken besluit een hipje met gitaar een nummertje te gaan spelen. Weldra gevolgd door een paar ritmische zakjes met rijst en een drumdoos. Nu Joni Mitchel nog. Of is die ook al dood? Er gebeurde eigenlijk niets vandaag. Waarom schrijf ik het eigenlijk op?
