Give me money
De truuk is zo oud als de toerist. Je wordt aangesproken door een vriendelijke jongeman die zich totaal niet opdringt maar wel met je meeloopt. Het is een vraag en antwoordspel want ze willen een aantal dingen vooraf weten, bijvoorbeeld of je wel toerist bent en hoe lang je al hier bent. Anders ken je de truck misschien. In dit geval een studieboek. Zonder dat boek kan hij morgen geen examen doen. Je hart zou moeten breken. Het boek kost 25 euro (23 tweedehands!), en is zoo hard nodig. Mijn vileine aanbod om het dan maar met hem samen te gaan kopen is niet de bedoeling. De boekhandel is opeens heel ver weg. Als hij nu maar om nieuwe nikes gevraagd had , had hij misschien een aanbetaling kunnen krijgen. Sommige verhalen zijn zo oud als de straat maar hebben een nieuwe dimensie gekregen. Voor andere blijven we vallen, doorgaans omdat we menselijk zijn. Melkpoeder, een busticket naar zijn oude moeder en doktersrekeningen zijn ook populair. Het hoort erbij, bij reizen. Net zoals mijn tocht door het platteland gisteren waar vrijwel ieder kind één Engelse zin kent: GIVE ME MONEY! Ze gillen het je auto binnen. Een reden kunnen ze niet bedenken.
Het was weer een ritje, het stond op de kaart alleen was de weg nog niet klaar. Ik heb er een abonnement op, ben blijkbaar hardleers. Ik zal jullie de details besparen maar het begrip 4WD kreeg een andere dimensie, vooral omdat die Toyota van mij er geen had. En de verdwalen en vervolgens de weg vragen bracht hilarische richtingen op. Ik nam nog een liftster mee die gezien de angst in haar ogen spijt had dat ze ingestapt was bij zo’n grijze oude man. Maar toen we eindelijk bij een echte weg aankwamen waren we beide erg opgelucht. De middag bracht regen, tropische regen, maar toen het vrijwel donker was werd er aan het strand een wedstrijd duiken met doodsverachting gespeeld. Jammer van het licht maar sommige beelden zijn niet al te onscherp. Laat op de avond won Nederland van Frankrijk al beweerde de barman dat Frankrijk verloor van Pays Bas
