Kigali, arrival
November kwam eraan en in november moet ik altijd op weg. Een genen dingetje. Maar op 10 november ‘moest’ ik met Frans Miggelbrink, beter bekend als Frits van de Boulevardbussen, naar De Graafschap-PSV. De enige voetbalwedstrijd die ik bezoek. Een ‘Boeren’ dingetje. En op 25 november presenteert Karin Jonkers haar geweldige nieuwe boek. Een ‘kan ik niet omheen’ dingetje. Er bleven weinig dagen over voor november. Dan maar in Europa blijven was het devies. Ibiza was prima bevallen. Ik droomde Griekenland, fantaseerde Slovenië, dacht aan Moskou en zag mijzelf weer eens door Venetië lopen, Portugal kon wachten. Wel fijn dat je geen Deed mee hoeft te nemen, Ebola je gestolen kan worden en Norit kunt thuislaten. Maar ook de zon werd bleker en bleker, die tegenwind bij mijn wandelingen stond mij nu al tegen en ik heb geen jas. En mijn ‘countries to do’ list staart mij aan als ik mijn laptop open. Zwart Afrika heeft de meeste witte vlekken. Toen toch maar het grote kleine landen boek van Afrika bekeken en ik kwam uit bij het schoner dan schoon Rwanda. Het land van de berggorilla’s en de Hutu’s en Tutsi’s.
