Kigali, arrival
November was approaching, and in November I always have to head out. A little genetic quirk, you could say. But on November 10 I “had” to go with Frans Miggelbrink — better known as Frits of the Boulevard buses — to De Graafschap vs. PSV. The only football match I ever attend. A farmers’ thing, let’s say.
And on November 25, Karin Jonkers is presenting her fantastic new book. Something I simply can’t skip.
Not many days left for November, then.
So the motto became: stay within Europe.
Ibiza had been a great success. I dreamed of Greece, fantasized about Slovenia, considered Moscow, pictured myself wandering through Venice again, and figured Portugal could wait. It’s also quite nice not having to bring malaria pills, worry about Ebola, or pack Norit.
But the sun was growing paler and paler, the headwind during my walks was already getting on my nerves, and I don’t own a coat. And my “countries to do” list stares at me every time I open my laptop. Black Africa still has the biggest blank spots.
So I dug into the Big Little Countries book of Africa after all, and ended up choosing pristine Rwanda. The land of mountain gorillas — and of Hutus and Tutsis.
Kigali, arrival
November kwam eraan en in november moet ik altijd op weg. Een genen dingetje. Maar op 10 november ‘moest’ ik met Frans Miggelbrink, beter bekend als Frits van de Boulevardbussen, naar De Graafschap-PSV. De enige voetbalwedstrijd die ik bezoek. Een ‘Boeren’ dingetje. En op 25 november presenteert Karin Jonkers haar geweldige nieuwe boek. Een ‘kan ik niet omheen’ dingetje. Er bleven weinig dagen over voor november. Dan maar in Europa blijven was het devies. Ibiza was prima bevallen. Ik droomde Griekenland, fantaseerde Slovenië, dacht aan Moskou en zag mijzelf weer eens door Venetië lopen, Portugal kon wachten. Wel fijn dat je geen Deed mee hoeft te nemen, Ebola je gestolen kan worden en Norit kunt thuislaten. Maar ook de zon werd bleker en bleker, die tegenwind bij mijn wandelingen stond mij nu al tegen en ik heb geen jas. En mijn ‘countries to do’ list staart mij aan als ik mijn laptop open. Zwart Afrika heeft de meeste witte vlekken. Toen toch maar het grote kleine landen boek van Afrika bekeken en ik kwam uit bij het schoner dan schoon Rwanda. Het land van de berggorilla’s en de Hutu’s en Tutsi’s.
