Vegetarian against my will
Around-the-world-autumn-2006
Huanglong donderdag 26 oktober
Ja, eigenlijk eet ik zoveel mogelijk vegetarisch. Maar als je op één dag tientallen kilometers gelopen hebt boven de vierduizend meter en daarbij ook heel veel geklommen en gedaald heb, heb je wel eens zin een stukje vis of als het niet anders kan een lekkere hap vlees. Zo liep ik vanavond al met beginnende spierpijn naar het restaurant in mijn hotel. Er waren natuurlijk voornamelijk grote ronde tafels beschikbaar voor minstens 15 personen, met van die draaiplateaus waar de heerlijkste dingen op rond gingen. Het water liep mij in de mond. Een tafel voor één vragen geeft altijd een paniekreactie in China maar ze vonden een plekje bij het raam waar ik mocht zitten aan een zes persoons tafel. Ik kreeg de menukaart en waar ik al bang voor was bleek waar: alleen in het Chinees. De baas werd erbij gehaald. Een soort van Übersturmbahnführer, vrouw met haar op haar tanden type Carla Peijs maar dan zonder tasje. Een stuk groter als al haar personeel en daar had ze ze zo te zien op uitgezocht. Ze had ook nog zo’n groen legeruniform aan in plaats van z’n lief rood jurkje en sprak mij bestraffend in het Chinees toe. Ik vroeg nederig of ik iets mocht eten maar daar werd niet begrijpend op gereageerd. Na wat heen en weer geblaf begreep ik dat ze voor mij wel iets zou uitzoeken. Ik dacht nog dat kan niet mis gaan met al die heerlijke gerechten die overal op de tafels stonden. Nou ik kwam bedrogen uit. De kenau zou haar gram halen vandaag en het was blijkbaar mijn beurt. Na een hele tijd wachten, ik had nu echt honger, kwam er een klein schaaltje witte rijst. Na nog eens twintig minuten kwam daar een grote schaal gebakken pinda;s met gedroogde rode pepers bij. Het leek of ze zo’n jumbozak noten van de Sligro in de wok gekieperd hadden. Toen ging het ineens snel. Het volgende gerecht was een grote schaal Chinese kool. Gestoomd en alleen gestoomd. Toen een schaal, zeg maar een teil, soep. Heet water met Chinese kool deze keer. Kruiden: vergeten. Dat bleek het te zijn voor vanavond. De konijnen in onze tuin zouden heel gelukkig geworden zijn maar ik zag steeds maar die andere tafels met die heerlijke schalen vol geurige gerechten. Toen ik voorzichtig opstond en aan een van de meisjes een schaal met grote gegrilde garnalen en een andere met een heerlijk krokant gebakken witte vis aanwees schrok zij daar zichtbaar van en ineens donderde het door de zaal nononono!!!!!!!! De sergeant majoor sprak ineens Engels. Heel het restaurant viel stil en ik kreeg niets. Andere tafels hadden al lang medelijden met mij maar iedere keer als iemand een poging deed om op te staan en mij iets van dat lekkers te brengen kwam daar het veto van Carla weer overheen. Ondanks mijn raamplaats was ik het middelpunt van de avond. Uiteindelijk heb ik best veel pinda’s op en een halve liter bier (dat was het rantsoen) en ben afgedropen.
