Sweeping China
Around-the-world-autumn-2006
Juizhaigou dinsdag 24 oktober
Zoals gezegd het is ook herfst in China. De bladeren vallen. Dat geeft een hoop werk voor de bladeren vegers. Die heb je in China vier miljoen achthonderdtweeentachtig duizend. Tenminste die heb ik gezien, het kunnen er natuurlijk meer zijn. Het is een moeilijke baan. Er mag namelijk, zelfs in de herfst, geen blaadje op de openbare weg liggen. Geen gezicht. En dan kun je wel zeggen dat Chinezen zo’n smalle streepjes van ogen hebben een vallend blad zien ze meteen en daar gaan ze op af. Er ligt er ook bijna nergens een. In Shanghai waaide het vorige week en toen had een parkeerplaatsbladmanager een probleem. Er dwarrelden steeds blaadjes van de boom maar door de wind bleven die heel snel in cirkeltjes draaien. Nog nooit heb ik iemand met zo’n paniek in zijn ogen met een bezem een parkeerplaats rond zien rennen. Maar hij kreeg ze te pakken, stuk voor stuk. Zoiets overkomt de superbladvegers van het Juizhaigou Nationale Park in Sichuan zeker niet. Het park wordt overal geadverteerd als het mooiste herfstbladkleurenpark van de hele wereld. Niet teveel gezegd ware het niet dat je daar ook bladvegers hebt. Die schromen er niet voor om boom voor boom af te werken. Ze klimmen erin, schudden zich wild tot alle blaadjes op de grond liggen, vegen de boel op en klimmen in de volgende boom. Herfstkleuren of niet het moet opgeruimd. In dit park heb je honderden kilometers bospad. Een groot deel onder een groot bladerdek. Er ligt nergens een blaadje. Hadden wij maar een regeringsleider die zo’n masterbladplan kon bedenken. Gegarandeerd geen werkeloosheid meer.
