A Bad Hair Day
Around-the-world-autumn-2006
Shanghai donderdag 19 oktober
Ik zag haar en dacht: Ik moet nodig naar de kapper. Dat is leuk hier. Een dagje uit. Je komt binnen (even zoeken naar een kapperszaak die ook knipt, bij vele moet je gaan liggen en word je gekneed en nog veul meer), maar deze kon knippen. De maestro was er nog niet maar ik werd al helemaal in het sop gezet. Een drietal van allerlei kunne drentelen om je heen en wassen je haren zonder dat daar een wasbak aan te pas komt. Gewoon in je stoel, zonder morsen. Je haar dat duurt al een half uur om het allemaal erin te masseren, je oren worden grondig gereinigd, van haartjes ontdaan en gepamperd. Je neus idem dito. Je gezicht wordt op allerlei onreinheden en vooral HAARTJES!!! gecontroleerd en helemaal glad gemaakt. Ze kunnen echt met je gaan biljarten daarna. Dan wordt alles gespoeld en gewassen, je nek, rug, gezicht en armen worden door een ander drietal van weer andere kunne gemasseerd en dan ben je eindelijk klaar voor het grote werk. De meester komt achter je staan. Hij heeft een enorme gordel om met daarin zoveel scharen in zoveel soorten dat zelfs de ouderwetse scharensliep van mijn jeugd die in zijn leven niet bij elkaar gejat heeft. Hij neemt de tijd en heeft aandacht voor ieder haartje dat je op je hoofd hebt. Nog een geluk dat ik geen achtentwintig meer ben. Dan had ik er nog gezeten. Ondertussen blijft die andere meute maar aan je frunniken en ieder haartje dat valt zorgvuldig opvegen. De maestro kan ook heel goed kammen en föhnen en hij was erg teleurgesteld toen ik na de laatste wasbeurt niet meer gestyled wilde worden. Maar ik ben Ben Kramer niet maar dat kon hij niet weten. Die dag heb ik de lunch maar overgeslagen.
