Waxen on Treasure Island
Mijn laatste lange en drukke dag op dit eiland. Een mens kan nog veel leren. Ook als hij daar pas laat mee begint. Bijvoorbeeld dat geiten kunnen involueren, in tegenstelling tot evolueren. Dit leerde ik in het Natuur Educatie Centrum Chili-Nederland. Nu heb ik altijd al gedacht dat geiten, in ieder geval qua herseninhoud, behoorlijk geïnvolueerd zijn maar hier dus geleerd dat dat echt kan. Die geiten zijn hier in de vijftiende en zestiende eeuw achtergelaten door piraten en Engelse vrijbuiters die zo in hun eigen voedsel konden voorzien als ze hier weer eens onderdoken. Ze hebben in de loop der eeuwen hun kleuren en horens teruggekregen van hun reeds lang daarvoor uitgestorven voorvaderen.
En dan heb ik een erg mooie wandeling gemaakt. De Plazoleta del Yunque trek. Qua trek stelde het niet zoveel voor maar qua bloemen en gedoe zo ongeveer het mooiste wat ik hier op aarde gezien heb. En nooit meer zal ik vergeten hoe een Juan Fernandez Vuurkroon een fantastische show vliegen in stilstand opvoerde op minder dan twee meter van mijn ogen. Hij bleef op dezelfde plek hangen en liet zich al fladderend van alle kanten bekijken. Zijn vrouwtje deed daarna hetzelfde en ik was helemaal verkocht. Hier wilde ik meer van weten en moest weer terug naar het educatiecentrum. Inmiddels ben ik expert in de Sephanoides fernandensis. Ik heb 2% van wat hier nog van over is zien fladderen en het mannetje weegt 11,9 gram, best veel voor een Hummingbird trouwens, en het vrouwtje 7,5 gram. Zij is briljant groen op de rug en heeft een groenblauwe kop. In tegenstelling tot haar echtgenoot want die is steenrood met wederom briljant goud en rood op zijn kop. Ik zou er uren over door kunnen gaan maar dan houd ik nog minder lezers over dus op naar de volgende weetjes.
Voor de middag had ik weer eens wat afgesproken met Pedro. Begrijp nu waarom dat zo moeizaam gaat want hij wil pas gidsen als er echt iets te verdienen valt dus kwam ik op de pier de groep Amerikaanse internationale schoolmeisjes weer tegen. Sting was er ook weer. Pedro liet nog ruim anderhalf uur op zich wachten dus weet ik nu alles over waxen. Ja, waar kunnen tienermeiden het tijdens het wachten anders over hebben? Maar anderhalf uur lang vond ik ook een beetje veel. Ze hebben allemaal een i-Pod op maar schijnen elkaar toch gewoon te verstaan. Uiteindelijk is de algemene conclusie dat Veet het beste werkt. Je krijgt er geen rode vlekjes van, het doet minder pijn en het stinkt niet zo erg als ’hairsizzlers’. Maar dat werkt ook wel, zou beter zijn als die lucht maar te harden was. Scheren is een goede tweede maar je moet het iedere dag doen en als je dat zou willen zou je wel vent geworden zijn. Om een lang verhaal kort te maken: Veet.
Met Pedro gaan we naar de schatgraver. Bernard Keiser. Ja, het is weer zover; een Nederlander. Weliswaar genaturaliseerd tot Amerikaan en tegenwoordig wonend in Chicago maar komt gewoon uit de klei. Zit hier al 8 jaar te graven naar de grootste goudschat van de wereldgeschiedenis. Hij krijgt van de Chileense overheid ieder jaar maar 6 maanden om te graven en heeft er al meer dan 20 miljoen dollar aan gespendeerd. Het gaat te ver om alle details hier op te schrijven maar het was een geweldig verhaal. De Bourbons, de Habsburgers en de Windsors hebben allemaal hun meer of minder misdadige rol in het verhaal gespeeld en het is nog altijd niet duidelijk waar de schat is. Bernard is ervan overtuigd dat deze nog steeds op dit eiland begraven ligt. Tenminste het grootste deel ervan. De schat zou begraven zijn door generaal Ubilla y Echeverria in 1713. Daarna zijn velen er wel of niet mee op de loop geweest en vele levens zijn in ieder geval verloren gegaan bij de jacht op deze monstrueuze schat. Als Bernard hem vindt krijgt hij hiervan 12,5 % maar zou in een klap tot de rijkste mensen op aarde behoren. 75% gaat naar de Chileense staat en die andere 12,5% zijn voor een dochter van een Chileen die ooit verloren gegane brieven heeft teruggevonden. Zij woont hier op het eiland. Bernard staat op het punt zijn zoektocht op te geven maar heeft toevallige vorige week een aantal Griekse(?) munten opgegraven en is weer even helemaal terug op de juiste koers. Het gaat bij dit verhaal om gele schorpioenen, maanstanden van 31 januari 1767, een scheepskabellengte vanaf de grote steen en een Unicorn teken of is het nu een hoefijzer? Kortom 10 jongensboeken op een paar honderd vierkante meter en daar heb ik samen met Sting, 6 schoolmeisjes ( die met zeer verrassende inzichten kwamen waar Bernard zichtbaar van schrok) en Pedro een middag rondgelopen.
