The Herero
De Herero en de Himba zijn eigenlijk één volk. In de koloniale tijd is er een scheiding ontstaan doordat de Duitse bezetters natuurlijk personeel nodig hadden om het vele werk op te knappen. Dat liep buiten gewoon in het wild rond. De mannen moesten buiten blijven en het werk op het land opknappen en de vrouwen werden in huis gehaald om te koken, te wassen, te strijken en wat niet meer. Een Duits huishouden moet pünctlich in orde zijn, oder? Een klein probleempje deed zich voor. De mooie Himba/Herero dames liepen halfnaakt rond. En dat vonden de Duitsers als echte mannen een genot, er kwamen zelfs kindjes van maar die Deutsche Damen zagen dat daarentegen totaal niet zitten en dat wilde vlees moest bedekt worden. En dat hebben ze gründlich gedaan. Naar de mode van die tijd werden er in no time enkellange jurken genaaid die hoog gesloten moesten zijn. En ze moesten er minimaal twee over elkaar dragen om de rondingen die bij deze volken best geprononceerd aanwezig waren geheel te bedekken. Daarbij moesten ze ook nog een muts op om ze eigenlijk geheel onherkenbaar te maken als de aantrekkelijke vrouwen die ze waren. Leuk vonden die vrouwen het niet maar alles went en langzaamaan werden ze trots op hun nieuwe uiterlijk en gingen de dracht op geheel eigen wijze vervolmaken. Ze propten er nog een aantal rokken onder om net zo'n dikke konten te krijgen als hun Duitse bazinnen en de muts ging een geheel eigen leven leiden. Ze waren nog steeds trots op hun afkomst en op de veestapel die ze vroeger hadden bezeten voordat die Duitsers dat allemaal afpikten en de stieren en koeien voor eigen gebruik en opbrengst gingen exploiteren. Hun stille protest hiertegen was even creatief als modegevoelig. De muts werden de hoorns van de koe, hun grootste bezit, en tot in deze tijd dragen ze die met trots. Hun achterste is inmiddels ook op Duits niveau beland maar toch dragen ze nog steeds een aantal rokken over elkaar.
De Himba die niet in Duitse handen vielen trokken langzaam weg uit de meer vruchtbare gebieden tot in Angola toe. Ze hadden het steeds moeilijker en moesten zelfs gaan bedelen. De betekenis van Himba is dan ook bedelaar in het Angolees. In Namibië liep nog meer wild rond in de vorm van leeuwen, hyena's, cheeta's en meer dieren die het vee een lekker hapje vonden. Ook de Himba konden best genieten van een lekker biefstukje. Dat was natuurlijk niet de bedoeling. Er werd een groot hek in het land gezet van west naar oost, de rode lijn genoemd, en alles wat de Duitsers niet beviel mocht neergeknald worden. Dat het staat er nog steeds en beschermt nu tegen allerlei ziektes die onder de wilde dieren voorkomen en voor besmetting kunnen zorgen. De Herero dames lopen nog steeds zo trots als pauwen rond en de heren hebben zich ook mooie zwarte kostuums laten aanmeten. Een trots volk.
Ik sta niet voor de hele historische waarheid van dit verhaal in maar die paar regels die ik er over gelezen heb hadden wel deze strekking…
