Sossusvlei, Murphy and magic in the morning
Je hebt van die dagen dan word je wakker en die bekende wet treed bijna onmiddellijk in werking. De dertiende juni was zo'n dag en het zou op het einde van de middag in Charkow nog allemaal veel erger worden. Fris sprong ik om vier uit mijn bed, snel douchen want ik moest nog wat op internet doen en gisteren einde dag zat het internetbenzinestation zonder verbinding. Ze gingen al om half vijf open. Na het douchen wilde ik wat schone kleren pakken en mijn zanderige hoop kleding van de vorige dag lag nog op een slordig hoopje in de hoek van de Lodgekamer. Ik pakte mijn onderbroek en schrok. Het is begonnen dacht ik. De ouderdom is nu echt ingetreden en de incontinentie daar. Er zat een grote gele plek aan de voorkant. De opluchting was enorm toen ik zag dat er zand van de tocht gisteren door mijn gulp naar binnen was gedrongen en ik de vlek met wat kloppen simpel kon verwijderen. Eenmaal in de auto voor de rit naar het dorpje wilde ik de dag alsnog goed beginnen met een vrolijk muziekje. Maar er kwam nauwelijks geluid uit de autoradiocdspeler. Ik draaien aan de knopjes maar veel beter werd het niet. Tot ik ontdekte dat mijn beide oren nog vol met binnengewaaid zand zaten. Zoveel, dat toen ik het eruit haalde, een Duitser er onmiddellijk een kuil in zou zijn gaan graven. Bij de poort van het Nationaal Park aangekomen bleek het ding op slot en pas om zeven uur open te gaan. Daar stond ik dan. Voor een hek met mooi uitzicht op het al hel verlichtte internetbezinecaféstation. Ja, en dan ben je al 63 en dan moet je alsnog over een hoog hek gaan klauteren. Ik speelde het klaar, had alleen niet gezien dat bovenaan het hek een onopvallend maar niet minder effectief draadje prikkeldraad zat. Voor die gekken die erover proberen te klimmen natuurlijk. Slordig.
Maar toch nog in een goede bui zei ik welgemeend goede morgen tegen de jongen van het bezineinternetstationcafé. Hij keek mij een beetje geschrokken aan. Hij had mij gisteren verteld dat ze al om half vijf open gingen en dat de verbinding dan weer helemaal goed zou zijn. Hij had slecht nieuws. Ach, het zijn van die dagen dacht ik maar bij mijzelf en bestelde een kop koffie. Hij wees mij de automaat en ik kon een lekkere kop zelf maken. Drukte natuurlijk prompt op de verkeerde knop maar chocolademelk met teveel suiker is best te doen zo vroeg in de morgen. Snel nog even naar het toilet en maar weer op de terugweg. Hier krijg je de sleutel bij de kassa en ik liep met dat ding in de aanslag naar het toilettenblok aan de achterkant. Daar stond ik, wilde een toilet binnenstappen, verdomme zat het ding op slot. Ik was toch een beetje in de war geraakt toen ik bij de jongeman terugkwam. Hij keek mij wat vreemd aan toen ik zei dat ze op slot zaten en ik op hetzelfde moment weer die sleutel in mijn hand voelde. Maar weer over het hek geklommen. Dit keer met de voortschrijdende kennis van een kwartiertje terug. In de Lodge was alles nog donker en verlaten had alleen de sleutel met enorme hanger van mijn kamer ruim een half uur geleden door het gleufje van de keybox laten glijden…
