A beautiful emptiness
Zit te kijken in het laatste hout wat opbrand hier in het oneindige Namibië. De stilte is overdonderend op wat dierengeluiden in de verte en het knapperen van het hout na. Een dag lang op gravel en veel minder gereden. Vrijwel de hele dag gedacht dat we hopeloos verdwaald waren om op het einde van de dag tot de ontdekking te komen dat we overal de juiste keuzes bij driesprongen hadden gemaakt en overal gekozen hadden uit het juiste spoor wat hier weg heet maar bij ons de naam olifantenpaadje nog niet waard zou zijn. Het laatste ruime uur van de tocht achter een jeep vol Himba gereden die ons via de juiste weg naar deze kampeerplaats brachten. Die moesten overigens vaak stoppen omdat een van de tien inzittenden op dat moment met het schudden en de vele bochten niet meer aankonden en braaksel met grote golven uit het raam kotsten. Dan waren wij weer goed met onze luxe doosjes tissues om de wagen en inzittenden weer wat toonbaarder te maken. Niet dat het veel verschil maakte.
We waren vanochtend, na een moeizame start pas om acht uur op weg. De banden moesten nog lucht krijgen, brood en ijsblokken moesten gekocht worden en de supermarkten in Opuwo gingen pas om half acht open. De eerste honderd kilometer gingen zeer voorspoedig en werden binnen de twee uur afgelegd. Maar daarna was het gedonder. De volgende honderd en negen kilometer waren goed voor zeven uur hobbelen en hotsen. Een stapel stenen met een verwijzing naar de van Zylspas deden ons denken dat we de goede weg kozen om er vervolgens achter te komen dat dat niet klopte en we steeds maar moesten gokken waar we waren. Uiteindelijk bleken we goed en hadden de weg genomen waar we in de ochtend voor gekozen hadden. Die pas houd ik nog tegoed. De lunch genoten we in de schaduw van een enorme boabab boom en daardoor hadden we het geluk dat we later de Himba familie tegen kwamen die ons de geruststelling konden geven dat we helemaal op de goede weg waren. En nu kijk ik in het vuur en zie alles nog een keer voorbij komen. Het was een enerverende dag met mooie vergezichten, veel stenen en veel mul zand. Morgen meer van dat alles. Naar Mariënfluss. Waar we terechtkomen is niet te zeggen. Gisteren sliepen we in een vijf sterren hotel en vannacht slapen we aan een droge rivierbedding bij een eenvoudige kampeerplaats opgezet door de lokale bevolking. De contrasten zijn groot in Namibië.
