Remedios & Moron
Vandaag weer onderweg. Bij vertrek uit Santa Clara nog even de ontspoorde trein van El Che meegenomen. Die bevond zich gewoon langs de openbare weg. Toen ik foto’s maakte werd mij dat verboden, het ’ding’ ging pas om tien uur open. Toch maar gewoon doorgeschoten, had Che ook gedaan. Daarna het mooie stadje Remedios bezocht. Vol met historie die makkelijk op te zoeken is op internet. Ondertussen vele malen voor BBA gespeeld, daar is geen ontkomen aan. Maar meer als drie neem ik er niet mee per keer. De Cayo Santa Maria is een eilandengroep zo’n veertig kilometer in zee. Het schijnt zo prachtig te zijn dat ze er maar een weg naar toe aangelegd hebben. Hier geen lifters overigens. Strikt verboden voor Cubanen behalve als ze hier werken. Bij ieder resort waar je stopt om even te kijken moet je 20 CUC betalen waarvan 16 omgezet kan worden in drank en eten. Ik heb daarvan maar geluncht. Naast mij zaten twee echtparen uit Sint Nicolaas in Vlaanderen. Stomdronken. Die waren al aan hun tweede resort toe en lusten het eten niet. Één biertje kost 1,50 CUC. Je bent niet zomaar door die 16 CUC heen, vandaar. Snel weer die veertig kilometer over de dijk teruggereden. Links en rechts wat lifters opgeladen, slechts één keer verkeerd gereden. Tegen drie uur was ik in Moron. Laat ik nu een jaar of drie geleden ook in Moron geweest zijn. Moron, Mongolië. Zelfde kleurige huizen, ook helemaal kapot. Het is bijna niet voor te stellen, twee steden, zover als mogelijk uit elkaar en zo hetzelfde. Zelfs de disco onder het hotel had hetzelfde volume. Hoeveel Moron’s zou de wereld herbergen?
