Hoton
Wakker geworden in Hotan midden in de Khalahara woestijn. Vandaag is het marktdag hier en daarom ben ik er. Bij het ontbijt vanochtend was er geen koffie. De aardige jongen had in ieder geval een een passend excuus: No Coffee in the morning, only girls. Op mijn gefronste wenkbrauw en het herhalen van Girls ging hij vrolijk verder met You can have freely enough. Drie giechelende meisjes kropen half achter hem weg. Het bleek toch zoiets als slappe thee te betekenen. De markt of bazaar zoals ze hier zeggen was simpel prachtig. Leuk volk en veel te zien. Was wel veel te vroeg omdat ik geen rekening had gehouden met Beijing time. Het Chinese deel houdt de Beijing time aan maar de Oeigoeren kijken gewoon naar de zon en weten dan dat die rare Chinezen gewoon in het pikdonker opstaan en met half licht naar bed gaan.
De markt is het terrein van de Oeigoeren, het zijn moslims die net als de Tibetanen leven onder het juk van de Han-Chinezen. Onder het mom van de oorlog tegen het terrorisme houdt het Chinese gezag flink huis onder de Oeigoerse bevolking. Het is een lekker chaotische markt waar ik heel langzaam vorder tussen de kramen en karren door.
Dus had ik ook te vroeg met mijn chauffeur afgesproken voor de rit naar Yarkand. Jammer, de markt kwam net op gang. Natuurlijk was hij te laat dus toen maar vrij gegeven en de rest van de dag mijn gemak ervan genomen. Tien meter buiten het stadje begint de woestijn en daar is dan ook meteen helemaal niets meer dan zand. Brandend zand. De Taklamakan woestijn, het betekent namelijk letterlijk 'zij die hem betreden zal sterven'.
