Camels in the Snow
Vandaag wilde ik naar het Kala Kule Lake. Een mooi plan. Ik huurde een auto met chauffeur en had een detailkaart van het gebied aangeschaft. Niemand gaat naar dit meer omdat het een roteind weg is over een slechte weg met hoge bergpassen. Daarom ga ik. Om 7 uur op weg met een lekker flets zonnetje. Het zou een mooie dag worden leek het. We waren pas een klein uur onderweg of mijn driver moest nodig ontbijten. Had de gek nog niet gedaan. We stopten in Bositantiekexiang of zoiets en het was best gezellig. Iedereen zat al voor de tv en ik aan een bordje ongevraagde noodles. Daarna weer op weg richting een steeds donkerder lucht. En jawel, het ging sneeuwen, erg veel sneeuwen. We begonnen zo nu en dan al te schuiven en de chauffeur kreeg zweetdruppels op zijn voorhoofd. Nadat we gestopt waren om een man met een paar kamelen te fotograferen (mijn chauffeur dacht echt dat ik kompleet gestoord was), reden we nog wat kilometers tot het echt niet meer ging. In gezamenlijk overleg, ik zei door, mijn chauffeur zei terug, besloten we om te keren. Mijn chauffeur verbond aan dit besluit ook de conclusie dat hij zijn taak erop had zitten en zijn zijn salaris dubbel en dwars waard was geweest voor deze twee geplande dagen. Die conclusie deelde ik echter niet en ging naarstig op zoek naar een andere bestemming. Dat werd het Kizilsu Kyrgyz Glazier Park. Het stond zomaar op een bord langs de weg en het leek mij een goed alternatief. Ook hier bergen sneeuw op weg ernaartoe. Maar omdat de weg zo smal was dat we niet konden keren kwamen we ook op de eindbestemming aan. Op een groot bord stond keurig vermeld wat er allemaal te zien was. Ik heb er een foto van gemaakt want het is de moeite van het lezen waard. Alleen de vliegende Apsaras heb ik helaas niet gezien. Ik kende de Apsaras van Angkor Wat in Cambodja. Dat zijn hemelse nimfen met prachtige borsten die daar overal in steen zijn afgebeeld. Nu in deze kou, op deze plek, zou ik maar wat graag zo’n Apsara naast mij hebben. Of een stukje meevliegen. Maar helaas, ik kon er geen ontdekken. Na een uurtje door de sneeuw gebaggerd te hebben werd het tijd om weer eens verder te gaan. Mijn chauffeur bleek een kaartje in zijn auto te hebben met een lijst van marktdagen rondom Kashgar en vlakbij bleek er eentje te zijn morgenochtend. Zonder overleg besloot ik dat het dat zou worden.
