The Human
Mensen kijken
Pilanusberg Nationaal Park is eigenlijk maar bijvangst van die andere attractie hier in het noorden, Sun City. Ook wel Sin City genoemd. Ik vind het nog het meeste op Suf City lijken. Wat een treurnis van het menselijk bestaan. Natuurlijk, ik ben er ook, slaap er zelfs want anders mag je niet binnen. Over gelezen, docu over gezien dus dan wil je het meemaken en beleven. Het is eigenlijk een soort Ponypark Slagharen waar de mensen zelf voor de attractie en jolijt moeten zorgen. Vooral leuk voor de kinderen. Het enige waar je hier bang voor moet zijn is omvergereden worden door een stoet malloten op Segways, de topattractie hier. Verder is vrijwel alles verboden. Zelden zoveel verbodsbordjes en vermaningen gezien als hier. En om de haverklap mag je ergens niet doorlopen, niet naar binnen of moet je er met je tengels van afblijven. En het meeste gaat om vijf uur dicht. Die Sin is nergens te bekennen of ik mag er niet binnen natuurlijk. Eigenlijk zou de meest toepasselijke naam voor dit gedrocht nog Selfie City zijn. Dat is wat je doet zodra je binnen het hek bent, selfies maken. Dat hek is wel een fenomeen, alsof dit het Pentagon is. Groot sterk en hoog dat hek en zwaarbewaakt. Ik heb het vermoeden dat het niet bedoeld is om die wilde beesten buiten te houden maar de mensen die niet genoeg geld hebben om hier te vertoeven. Sun City werd ooit opgezet door een steenrijke Zuid Afrikaan om de witte mensen uit dit land te vermaken. Zwart werkte, wit genoot. Dat onrecht is niet meer. Iedereen mag binnen, tenminste als je het kunt betalen. Maar de Apartheid is niet voorbij. Het grootste en duurste hotel, Het Palace, is alleen bedoeld voor de gasten van dat hotel. Als je er niet slaapt mag je niet binnen. De enige kans die je hebt om naar al die rijkdom te staren is een reservering te maken in een van de peperdure restaurants van dit glitterpaleis. Toch heb ik mij binnengeluld en wat beelden geschoten. Het is de enige plek die een beetje in de buurt van het grote voorbeeld, Las Vegas, komt. Qua er afdruipende kitsch dan.
Je kunt hier dan wel weer een heuse selfie maken met een olifant. Overal staan levensgrote olifanten ter versiering. Het is wel Afrika natuurlijk. Dat je ze op een paar kilometer afstand in het echt kunt zien is blijkbaar niet genoeg. Hier zijn ze alomtegenwoordig. Ergens binnen in dit treurige doolhof zaten op een bankje oma met haar kleindochter die blijkbaar verwend was met twee grote dozen Barbies. Nep Barbies maar dat mocht gelukkig de pret bij de kleine meid niet drukken. De tragiek van dat beeld maakte mijn bezoek aan deze stad helemaal goed.
