A Book
Boek
Ergens tussen Ermelo en Middelburg reed ik vandaag over een rivier met een heerlijke naam. En direct was ik geïnspireerd om het boek dat ik nooit ga schrijven zo te noemen. Woest Alleen heette het stroompje. Een geweldige titel. Het was sowieso een dag van herkenning met al die plekken en plaatsen met door Hollandse kolonisten gegeven namen. De halve Bosatlas kwam voorbij. Tot de rivieren. Daar beneden, de toenmalige generaliteitslanden, de wingewesten van het rijke noorden, kom je hier in de namen niet tegen. Of er ging niemand uit het zuiden als Voortrekker naar Zuidelijk Afrika of er is iets anders aan de hand. Nergens geen Eindhoven, Geldrop of Den Bosch te bekennen. Ofschoon ik wel een naam tegen kwam die zijn oorsprong in Den Bosch zou kunnen hebben; Bruinebol. Toch een studie waard zou ik zeggen. Het zelfde euvel zie je overigens in Amerika. Maar daar staat tegenover dat Noord Limburgers zelfs zover zijn gegaan om bij Venray een dorp te stichten met de naam America!
Het zwarte goud is hier nog enorm belangrijk. Klimaatverandering of niet de steenkool wordt hier nog in hoog tempo uit de grond gehaald. Mijnen te over en kolencentrales braken hun Co2 vierentwintig uur per dag uit. Kan ik tenminste zonder onderbreking mijn telefoon opladen. Dat is niet overal in Afrika storingsvrij te doen. Op sommige plekken is het hele landschap zwart gekleurd door het kolengruis. Niet fraai maar het land bruist. En mijn witte bolide wordt dagelijks bij het hotel gewassen. Ik heb medelijden met mijn eigen auto thuis die nooit in aanraking komt met liefdevolle handen die hem weer laten glanzen.
