A great pleasure
Het was mij een genoegen
Mijn Genoegen. Uw Genoegen. Ons Genoegen. Graskop. Leegloop. Wegraakbos. Hoerkooi. Tjakkastad. Iemandsgat. Bewaarkloof. Rode Nek. Ja zelfs Hoerschool. Soekmekaar. Vakansiedorp, Rotstoring en Witkoppies. Maar ook gewoon Ermelo, Middelburg en Alkmaar, ik reed door Zuid Afrika. Was op weg naar Swaziland en reed daar met een enorme omweg naartoe. Gewoon een dag cruisen met een dikke witte BMW onder mijn kont. Cadeautje van Avis. Werd alleen tureluurs van alle knopjes en andere hightech snuisterijen in zo’n auto. En waarom je in dit soort auto’s moet gaan liggen is mij ook een raadsel. Maar mijn iPad aan en de muziek op volle sterkte. Een afspeellijst met alleen nummers uit de jaren zestig, enorm veel Beatles natuurlijk en dan luidkeels meezingen, ik ken al die teksten nog zonder haperen. Dat ik onbetwistbaar in de toptien sta van Slechtste Zangers van Nederland was eindelijk geen probleem, al had ik wel het raampje openstaan. Het landschap was fabeltastisch maar in foto’s had ik geen zin vandaag. Ik stopte alleen om te genieten. Reed op advies van de oude man in mijn hotel van vanochtend zo’n tweehonderd kilometer om voor een uitzichtpunt wat niet te missen viel. Vond hij. Maar hij vond ook dat de witten hier nog steeds de baas hoorden te zijn, zo’n type. Aardige man overigens. Toen ik bij het punt van uitzicht aangekomen was kon ik kiezen uit twee plekken, Gods Eigen Raam of Wonderschoon Zicht. Doe eens gek bedacht ik mij en ging bij beide kijken. Allebei diep en ver. Het was zo heiig dat je nauwelijks iets kon onderscheiden daar in de diepte maar ik had het beleefd, meegemaakt. Ook Barberton nog bezocht waar de tijd nog steeds stil stond. Het ziet er allemaal zo verlopen uit dat het weer mooi wordt. Toen ik weer in mijn auto stapte schrok ik dat mijn TomTom aangaf dat het nog 184 kilometer was naar mijn bestemming. En het was al laat in de middag. Door een vrij lang oponthoud aan de zwaarbewaakte grens met Swaziland reed ik in het donker dat nieuwe land binnen. Ik dacht er maar niet over na wat het effect kon zijn van zo’n glanzende witte BMW op de straatarme mensen hier en bereikte na 700 kilometer moe maar voldaan mijn Bed and Breakfast. Ben benieuwd hoe Swaziland eruit ziet.
