Van Seeb naar Ibiza
Vreemde dag. Eerst een grondige studie gedaan van de nieuwbouw wijken rondom Muscat, toen eindeloos naar strandparasols gestaard en tenslotte in een would be Ibiza terecht gekomen. Ik gebruik voor mijn rondrit een GPS maar die herkent eigenlijk zelden een naam die ik intik omdat er oh zoveel schrijfwijzes zijn van plaatsnamen en dergelijke. En de Omani zelf zijn het er blijkbaar ook niet over eens hoe iets heet. Ik zoek een soek en krijg een villawijk, ik wil naar een wadi en kom terecht in de middeleeuwen. Maar eigenlijk maakt het allemaal niets uit. Ja, ik verbrand onnodig veel benzine maar daar heeft alleen het milieu last van, zelf gooi ik hier voor een paar stuivers een tank vol. Bij de oude meuk uit vroege middeleeuwen kom je dan zoiets tegen als een TL buis uit de late middeleeuwen en prachtige watersystemen die hier ondergronds blijken te liggen. Aan het strand met de vele duizenden van overheidswegen opgerichte stenen parasols fotografeerde ik twee jonge meisjes die zaten te keuvelen. Ze begonnen een gesprek en waren reuze benieuwd of het waar was dat bij ons vrouwen overal alleen naar toe kunnen. Nu lijkt dat de laatste tijd wat minder vanzelfsprekend maar ik moest wel toegeven dat de vrouwen bij ons geen halve Wibra aan hoeven te trekken als ze een dagje strand doen. Hier regelt de despoot Quaboos dat allemaal.
Ik ging ook bij zijn paleis langs. Een soort taartje van de Rouw uit Vught. Met een imposant hek eromheen. Vreemd genoeg was dat van kunststof. Miljardair en dan een plastic hek, vreemde snoeshaan. Maar hij is dan ook wat schizofreen; van de mannenliefde in een land waar daar de ergste straf voor staat. Later op de dag had ik zin om wat te lounchen aan een beroemd Ibiza-like strandje hier vlak bij Muscat. Nu ben ik al lang niet meer op dat eiland geweest, geen BN’er vandaar, maar zo hoop ik niet dat het verworden is tot zoiets. Prima resort, niets mis mee, maar de sfeer moest nog komen. Nee, dan was het strandje daar vlakbij met vissers en ondergaande zon toch meer mijn ding. Vlak voor de zon onder ging huppelde er weer een geitje voor mijn auto. Bijna vuurrood in het late zonlicht. Een mooi besluit van de dag.
