Sinaw Souq
Waar zal ik vandaag mee beginnen. De markt of de Mazda? En al werd er een geweer op mij gericht en kreeg ik een uitbrander omdat ik het waagde vrouwen te fotograferen begin ik met de Souk van Sinaw. Ik kwam er met een taxi die ik in de heel vroege ochtend aanhield langs de weg. Rondom de souk stond het verkeer vast. Aan de ene kant door het uitladen van geiten en kamelen en aan de andere kant werden ze weer ingeladen. Ondertussen waren ze van eigenar(esse) veranderd. Het was geen luidruchtig gedoe van loven en bieden maar het ging er heel rustig en vriendelijk aan toe. Eens was ik bij Cairo op een kamelenmarkt, nou dat was een bende en de dieren werden mishandeld. Hier waren ze trots en aardig voor het beestenspul. Zo leek het tenminste. Ik mocht er tussendoor lopen. De vrouwen hielden niet van grijze fotografen en ook vriendelijk smeken mocht zelden baten. Maar als het wel mocht dan keken ze je beslist niet aan. De mannen waren het daarmee eens en gedoogden mij. Maar wilden vaak wel op de foto. Trotse mensen hier. En mooie koppen. Voor het goede doel begon ik ook maar geiten en kamelen te aaien. En op bankjes zitten. Dat hielp ook.
De Mazda bezorgde mij al dagen problemen. Hier hielden de sleutel en de auto niet van elkaar. Starten ging vaak nog wel maar rijden ho maar. De automaat was niet in beweging te krijgen. Ik had er al heel wat tijd in gestopt en vandaag was het compleet homelus. Na vijf garages, zeven mechaniekers en tientallen telefoontjes naar de firma Avis, die meestal niet opgenomen werden, was de dag ten einde en ik wanhopig. Een fortuin aan prepaid internet en taxi’s armer. Toen ik eindelijk om vijf uur een nieuwe Mazda had reed de oude zonder problemen weg. De monteur geloofde geen barst van mijn lange, hopeloze verhaal. Morgen weer een dag. Ik denk dat ik maar naar de souk van Nizwa ga.
