The Hell of Hell-Bourg
Gisteren perongeluk in een Gite terecht gekomen waar ik niet zo in paste. Waarom weet ik niet maar het was niet mijn plek. De gite die ik eigenlijk uitgekozen had was gesloten en een voorbijganger vertelde mij dat alles hier vol zat maar dat alleen La Mandoze nog plek had. Daar ging ik maar naartoe. Die voorbijganger bleek later in deze gite te werken. De andere, leuke, hotels van het dorp hadden nog genoeg plek. Ik moest voor de avondmaaltijd ook uitwijken naar een van de hotels. De gite zat barstensvol. Ik bleek de laatste kamer te hebben. Bij het diner had ik een ongenode tafelgenoot, een Luxemburger, die werkelijk voor alles angst had wat met leven te maken heeft. Ik vond het verwonderlijk hem hier te treffen, op een trektocht. Maar dit was Europa vertelde hij!
Vroeg in de ochtend vertrokken voor mijn eerste trekking hier. Een stevige klim naar de 600 meter hoger gelegen rim boven het stadje kreeg ik direct voor de kiezen. Dat maakte de spieren behoorlijk los. Daarna een ‘wandeling’ naar een uitzichtpunt door een dicht woud. Het was ver, donker, modderig, moeilijk, zwaar, stijgend, dalend, rot, klote, kortom het viel niet mee. Moest zelfs twee dames onderweg verder helpen die eigenlijk niet verder meer durfde. Maar het uitzichtpunt was zoals een uitzichtpunt behoort te wezen. Een foto gemaakt en daarna weer terug. Een ander pad terug was korter, makkelijk en zonnig. Onderweg veel mensen kunnen behoeden voor het onheilspellende pad door het bos.
