A Culture Shock!
Na Madagaskar is aankomen op La Réunion een echte culture shock. Je bent plots terug in Europa, aan de Côte d'Azur. Een moderne Côte d'Azur. Ik wist niet wat mij overkwam, was hier totaal niet op voorbereid. Ook de prijs van de taxi was typisch Frans. Eigenlijk liep ik wezenloos rond. Afrika à la Madagaskar zat niet op mijn netvlies maar zo’n Europese wereld hier in de Indische Oceaan kwam mij zwaar op mijn dak. Zag die eerste uren ook geen donker gekleurde medemens. Mijn hotel had ook in zo’n lelijke Franse voorstad kunnen staan. Je moet hier ook een beetje Frans spreken anders ben je verloren. Ik liep maar direct bij de Jacques van Boxtel van Saint Denis binnen voor het geval een depressie zou toeslaan. Ik verkende een beetje het stadje, probeerde tevergeefs een Engelstalige reisgids op de kop te tikken en ging uit protest bij de Italiaan eten.
Een auto gehuurd, de vierbaans weg op en proviand voor trekkingen ingeslagen bij de Carrefour en op weg naar de natuur. Veel meer mag je hier niet verwachten begrijp ik. Na Saint-André slingerde de weg zich langzaam naar boven door een landschap waarvoor ik hier gekomen was. De Route du Soleil en de Carrefour waren direct van mijn netvlies en ik gleed een groene, wilde wereld in. Mauii, Hawaii kwam naar boven maar dan met wegen. Eens maakte ik daar een helikoptervlucht en zag een niet te beschrijven zo mooi landschap. Dit kwam in de buurt. Stoppen en genieten was er op de smalle weg nauwelijks bij maar de uitzichten, de watervallen, de steile hellingen waren ‘soul-stirring and awesome.’ De vegetatie was overdreven van kleur en bedekte alles als een groot, groen dekbed. Daartussen in lagen wat kleine dorpjes met minihuisjes waar je zo in zou willen trekken. De kers op de taart was tenslotte Hell-Bourg, het plaatsje waar ik besloot te blijven. Architectuur die je dacht dat verdwenen was met kleuren die de Cariben in de schaduw zette. Nog een mooie, korte, wandeling gemaakt naar de oude warme bronnen en het vervallen kuuroord. De gouden dagen van Hell-Bourg zijn duidelijk voorbij. Veel drop-outs en hun roes uitslapende alcoholisten. Een uitwas van een westerse samenleving? Ik zag ze niet in Madagaskar. Daar voerde de armoede die vrolijk werd geleden de boventoon.
