Ubon Ratchachima for the 4the time
Waarom een mens voor de vierde keer in zijn leven in Ubon Ratchathani terechtkomt is mij een raadsel. Ik heb niet eens een Thaise vriendin. En qua bezienswaardigheden is het ook al geen topper al is de samenvloeiing van de Mun rivier met de Mekong spectaculair en de natuur heeft hier ook haar charmes. Maar ik ben er weer, nu om de bus richting Laos te nemen. Ik moest nog ruim een halve dag stukslaan en daarom sjokte ik weer door het stadje en werd bijna moe van het beantwoorden an de groeten en de glimlachen. Ik zat al vroeg op een terrasje aan de rivier maar mocht niet lang buiten zitten want met zachte hand werd ik verplaatst naar binnen want daar was schaduw en een fan. Eten en drinken bestellen was een feest doordat de meisjes in de bediening wel snapten dat zij mij niet verstonden maar niet dat het andersom ook zo was. Een enkel biertje bestellen was not done want met drie waren ze veel goedkoper. Zoveel dorst had ik nu ook weer niet. Het eten bleek heerlijk al had ik iets anders besteld. Gelukkig spreek ik “vloeiend” Laotiaans dus morgen moet het beter gaan.
