At Sea
Het net sluit zich. En man in het zwart stond beneden aan het water tegen stenen te schoppen. Verveeld. Even verder bij een schuilhut voor de schapen een kinderwagen. Zwart, met zwart net. Op de rem zelfs. Een baby. Alleen. Klinkt absurd. Ik heb een theorie. Wat ik mij niet gerealiseerd had dat het weekend was dat ik deze vreemde kinderwagens zag op plekken waar je mannen met baarden zou verwachten. Jan, Piet, Joris en Corneel bijvoorbeeld. Maar geen schattige mensenlammetjes. Maar deze mannen zijn er door hun vrouwen op uit gestuurd om sigaretten te halen. Vanuit dorpen waar geen winkel te bekennen is, zoals hier bijna overal. Zo’n vrouw wil ook wel eens rust. Ik heb geen onderzoek gedaan maar met de emancipatie valt het nog tegen hier, vrees ik. Zag een documentaire met de titel ‘People of the Faëroer’. Twintig korte schetsen van de levens hier, negentien met mannen, een kok, een schipper, een schaapscheerder en slechts een vrouw. Een dominee, Chinese afkomst, tien maanden per jaar in Dubai en slechts twee hier. Er kan alleen getrouwd en begraven worden in juli en augustus.
Ik ben gerustgesteld. Meteen een boottocht geboekt. Lopen is nog geen optie. Het was onbeschrijfelijk mooi. Wild, ruig, loodrechte wanden uit de zee oprijzend, diepe kloven, rotsen met alle kleuren van de Faëroer regenboog, duistere, onheilspellend, bevaarbare grotten en hard licht. Je zult hier wonen.
