My Bucketlist
Achtentwintig was ik toen ik een aantal dingen opschreef, wat wilde ik bereiken in mijn leven. Tegenwoordig heet dat een bucket list maar toen heette dat nog gewoon een lijstje. Rond de wereld lopen stond erop, niet gelukt. Een vrouw voor het leven zoeken, niet gelukt. In het buitenland gaan wonen, nooit gedaan. Maar berggeit stond er niet op. Had geen ambitie in die richting, toch leek het daar vandaag sterk op. Veertig jaar na dato. Jezus wat een klim, soms over ieniemini geitenpaadjes, vaak klauteren over rotsen. Het ergste was nog dat de enige getuigen schapen waren. Schapen! Dom spul. De enige keer dat ze opkeken van hun graaswerk was toen ik op de bedding van een rivier op mijn kont viel en steil naar beneden schoof. Oh ja, er vlogen en kwetterden ook nog vogels rond. Maar die waren pas geïnteresseerd toen ik een eitje begon te pellen (familie toch), een toastje met kaas en een appel nuttigde. Allemaal bijeengesprokkeld bij het ontbijt vanochtend. Nu spierpijn en een blauwe hand. Moest een paar keer aan mijn huurauto denken, beneden in het dal, raampje open, muziekje aan, een natuurlijke houding: zitten. Misschien komt de rest van mijn lijstje ook nog wel uit.
