Happy Men's Land
Mijn hotel in Porto del Sol was den wel een beetje onpersoonlijk maar het ontbijt mocht er wezen. Voor Kaapverdië dan wel. Gelukkig was mijn chauffeur redelijk op tijd en de rit begon niet met een langdurige koffiestop. Ik had al een hele pot koffie op. Dus direct de bergen in. Hulde aan de wegenbouwers hier op San Antao. Hoogtevrees moet je als wegarbeider niet hebben want dan ben je veroordeeld tot de oprit naar je garage, tenminste als je vlak woont. Het is weer oneindig mooi en oneindig zijn ook de vergezichten. Je bent bevoorrecht om hier te wonen al geloven ze daar hier wat minder in denk ik zo. Het verre, onbekende en welvarende trekt ze hier ook weg van dit juweeltje.
Het is een apocalyptisch landschap met wegen die soms over gevaarlijk smalle bergkammen aangelegd zijn met aan beide zijde een ravijn van zo'n duizend meter steil naar beneden. Dertig jaar hebben ze over deze weg gedaan voordat het af was. Ik vind het nog meevallen. Hoge kliffen waar ook nog mensen wonen of het de gewoonste zaak van de wereld is. Voor hen wel ja! Dit eiland kan wedijveren in de verkiezing van het mooiste eiland en wint in ieder geval met vlag en wimpel de mooiste wegennet beker.
Een tegenvaller was dat ik niet alle wegen kon doorkruisen vandaag want de Toyota had geen fourwheeldrive, wat wel nodig was voor het stuk naar Taferel in het uiterste westen. Dus zat ik al ruim voor het vertrek van de ferry al in de nog lege vertrekhal. Mijn chauffeur blij en ik tijd voor wat achterstallig onderhoud aan mijn blogs.
Toen daar eindelijk de ferry verscheen bleek het allemaal niet zo eenvoudig om aan te leggen. Er volgden een poging of zes voordat het schip blijkbaar goed lag om zich van de lading van enorm veel auto’s voor zo’n kleine boot te ontdoen. In de vertrekhal verscheen al wat paniek op de gezichten. De zee bleek een beetje wild vandaag. Toen we uiteindelijk aan boord mochten moest je je goed vasthouden door het heftige schommelen van het schip. De overtocht was ruw maar niet erg onrustbarend. De kotszakjes waren weer niet voor niets rondgedeeld.
Ik ben ver voorbij het einde van de wereld geweest de laatste twee dagen en ik kan zeggen dat er leven is in deze outer-space!
