Cats
Werd vannacht wakker met een poes op mijn kussen naast mij. Dat was alweer een hele tijd geleden. Raam open laten staan. Het beest snorde heerlijk dus de slaap kwam weer snel. Twee enorme blaren op mijn voetzolen vanochtend. Ook dat is lang geleden. Gewoon doorlopen blijft het devies. Duurde even voordat ik op gang kwam, een heerlijke plek hier en die stoel met uitzicht voor mijn kamer bleef lang plakken. Maar rond elf uur won mijn plichtsbesef het van mijn luiheid en stapte ik, wat moeizaam, het steile pad weer af op weg naar de kust. Het is zondagochtend en blijkbaar een ideale ochtend om hout te sprokkelen. De kachel moet branden dus als je hier als vrouw geboren bent sjouw je hout! Ook dat is Kaapverdië. Voor de rest valt het wel mee tussen de seksen hier geloof ik. De, mooie, Kaapverdische vrouwen zien er zelfbewust genoeg uit.
Lunch op een groot open terras aan zee. Aan de zeezijde zitten de toeristen, een handvol met hun gezicht naar de oceaan en aan de andere kant zitten de Kaapverdianen met hun gezicht naar de weg en het dorp. Duidelijkere scheiding is er niet te maken. De zee is saai, de golven identiek, al blijft het ongelooflijk dat diezelfde golven ook aan de overzijde op de Braziliaanse kust slaan. De straat, hier in Cidade das Pombas, is levendig en de plaatselijke nieuwtjes worden in het voorbijgaan gedeeld met de restaurant bezoekers. De vissoep die ik bestelde blijkt groentesoep te zijn al had ik daar nog een langdurige, moeilijke discussie over met de ober die bleef volhouden dat het toch echt vissoep was. Ik liet hem maar winnen en betaalde de bijna dubbele prijs zonder verder morren. De soep was lekker geweest dus zeuren overbodig.
De rest van de middag doorgebracht met Adriaan van Dis en zijn moeder. Hij schrijft weer mooi die Adriaan. De plaatselijke wijn smaakt er goed bij en verzacht de pijn in mijn benen en mijn voeten. Wat is er over van die man die kon wandelen tot het gaatje. Heb het idee dat zelfs de kilometers in Schotland nog voelbaar zijn. Voor morgen besloten om met een ritje in een taxi te beginnen en vanuit een comfortabele stoel het indrukwekkende landschap te bekijken. En dan in de middag maar weer een poging tot lopen te doen. Na weer een gezellig avondmaal aan de gezamenlijke avondeten tafel zitten er voor mijn deur, ik had mijn raam dichtgedaan, twee katten trouw te wachten. Blijkbaar is het verhaal rondgegaan.
