Big Bend
Despoblado, het lege land, zo genoemd door de Spaanse conquistadores die hier doorheen trokken op weg naar het noorden. Er woont nog steeds vrijwel niemand maar is wel een Nationaal Park, Big Bend. Het is een prachtig dramatisch land van contrasten waar enorme bergen en diep uitgesleten ravijnen een oneindige woestijn doorbreken. De landschappen komen zo uit noem maar op welke Western film, het is een grimmig land, onderbroken door eenzame granieten bulten en enorme mesa’s. Cacteën en een enkele struik zorgen voor wat schaduw in de valleien. En de Rio Grande maakt er een grote lusvormige bocht vandaar de naam Big Bend. En vandaag waaide het. Hard. Moest de Rio Grande ook nog overgestoken worden. Gelukkig lag hij daar net droog te wezen. Flink klimmen om bij het pad door de Santa Elena Canyon te komen. En maar waaien. Nu zoveel zand in mijn ogen dat ik hoop dat alle lettertjes een beetje in volgorde staan. In Marfa terecht gekomen maar daarover morgen meer. Ook hier waait het enorm.
