Sea Sights on the East Coast
Een dag van zeezichten. De Oostkust weg die helemaal een Nationaal Park is. En dat heb ik geweten. Niet veel meer dan 100 km gereden maar ook honderd keer gestopt. Om uit te stappen en iets te gaan bekijken wat de moeite waard zou moeten zijn. Soms klopte dat zeker maar ook vaak was het mispoes of gesloten. De natuur doet vreemde dingen hier in Taiwan en het rijden langs de Pacific was een genot. Soms moest ik terug rijden omdat ik een bord gemist had, alles in het Chinees met soms een klein leesbaar onderschrift. Nu schrijf en spreek ik vloeiend Chinees maar lezen kan ik niet. Het was overigens het land van de Ami en niet van de Chinezen. Zij woonden hier het eerst en hebben meer het uiterlijk van de bewoners van de Pacifische Oceaan. Soort Maori’s zonder Hakkas. Maar wel met tatoeages en totempalen. Om daar meer over te weten te komen moest je naar het Ami Folk Center wat echter ook gesloten was. Alsook de vrij nutteloze acht bogen brug die je moest fotograferen ofwel bij zonsopgang of ondergang. Bewolkt en midden op de dag werd het niet veel. Er was ook nog een kloof waar jonge Ami jongens moesten bewijzen dat ze echt man waren door er met behulp van een lange bamboe stok overheen te springen. Veel jongens zijn nooit man geworden dat zag ik wel. Voor de vrouwen was er tribale mode in Taitung. Maar eens een keer met smaak gemaakt.
