No Mountain Road
A day without posting is a day without travelling? On the contrary, this were intense days. It started the day before yesterday with the Southern Cross Island Highway, a spectacular route high over the mountains to the other side of the island. Left early and checked to see if it was open. The road was reopened after 13 years on May 22 this year after repairs, the result of a typhoon. However, halfway there was a string hanging over the road. Closed on Thursdays. It would have been on matrix boards but unfortunately my Chinese sucks. Eight hours drive back on a different route. Driving along the Pacific again but little visibility, I drove on the inside of the road. It was almost dark in Kaohsiung. Followed the tourist guide the next day. Looking for an old Dutch fort I ended up in the 'Tunnel of Stars' but at the end of that tunnel there was the big nothing. The oldest temple in the country turned out to be rebuilt and the sea here is called the 'Taiwan Strait'. China is close by. Around the 'Lotus Pond' they had built a kind of Disney Land temple festival, more kitch than art and it was bloody hot. Then I had to go to the largest Buddha in the world. Indeed, big. Time for Tainan. Booked a hotel for two days which turned out not to be found. An address is often something nearby, nothing more. After three hours of searching, calling, talking, hard, hard, I ended up in another hotel and half the town had got involved. It was already dark. The old movie posters made me happy and the temples are made of cardboard, but I'm going to find out that today.
No Mountain Road
Een dag niet gepost is een dag niet gereisd? Integendeel het waren heftige dagen. Het begon eergisteren al met de Southern Cross Island Highway, een spectaculaire route hoog over de bergen naar de andere kant van het eiland. Vroeg vertrokken en voor de zekerheid gekeken of deze open was. De weg was na 13 jaar op 22 mei dit jaar weer geopend na reparaties, het gevolg van een typhoon. Echter, halverwege hing er een touwtje over de weg. Op donderdag gesloten. Het had op matrix borden gestaan maar helaas mijn Chinees is klote. Acht uur terug rijden over een andere route. Weer langs de Pacific rijden maar weinig zicht, ik reed aan de binnenkant. In Kaohsiung was het al bijna donker. De dag erop de toeristengids gevolgd. Op zoek naar een oud Nederlands fort kwam ik in de ‘Tunnel of Stars’ terecht maar aan het einde van die tunnel was het grote niets. De oudste tempel van het land bleek herbouwd en de zee heet hier de ‘Taiwan Strait’. China is dichtbij. Rond het ‘Lotus Pond’ hadden ze een soort tempel Efteling gebouwd, meer kitch dan kunst en het was bloedje heet. Daarna moest ik nog naar de grootste Boeddha van de wereld. Inderdaad, groot. Tijd voor Tainan. Een hotel voor twee dagen geboekt wat niet te vinden bleek. Een adres is hier vaak iets in de buurt, meer niet. Na drie uur zoeken, bellen, praten, moeilijk, moeilijk, eindigde ik in een ander hotel en had de halve stad zich ermee bemoeid. Het was alweer donker. De oude filmposters maakten mij blij en de tempels zijn van karton maar dat ga ik vandaag uitzoeken.
