Old but New Taipei
Het was zaterdag dus hoogste tijd om in de tempels wat wierook te branden en veel te bidden dat het grote China maar weg wil blijven. Of zoiets. Ik was blij dat hier in Taipei het oude Azië met zijn overvolle winkeltjes en chaos werkplaatsen nog overal aanwezig is. Het is een super moderne stad maar het verleden is nooit ver weg. Een rustige wandeling wordt het nooit want je wordt veel aangesproken op het toerist zijn, je camera, je t-shirt of zomaar om te groeten. Je eigen lunch of drankje betalen is er niet bij want ze staan erop om dat kleine bedrag voor je te voldoen. En met de grootste moeite kom je eronder uit om ook niet in de avond te komen dineren. Maar wie schrijft dan deze blogs en zoekt die paar foto’s uit die je plaatst van de vele die je schiet op zo’n dag. Het is ook een hippe en digitale stad, alles doe je met je telefoon en ik ben hopeloos ouderwets met een camera waar ik met mijn oog door de lens kijk. Kreeg ook zomaar een spontane nekmassage omdat het toch wel zwaar moet zijn met zo’n antieke Nikon om mijn nek. Nee, Taipei kan niet mer stuk.
