Sirigu
Nog maar even in Bolgatanga. Hier is het gevolg van de klimaat crisis ook overal duidelijk. De eerste foto is een rivier die vrij plotseling droog komt te staan. Duizenden, ja echt, met duizenden komen ze de vis, die geen kant op kan, uit het water halen. Ze kunnen ze zo in een emmer scheppen. Een meevaller voor de mens, pech voor de vis, catastrofe voor de natuur, Sirigu, ook aan de grens met Burkina Faso was de volgende stop, daar maken de vrouwen de dienst uit. Keramiek en schilderen zijn de specialiteiten. Mooie simpele potten en schalen en primitieve tekeningen op linnen worden door vrouwencollectieven gemaakt en hun huizen zijn prachtig beschilderd met geometrische figuren in felle kleuren. Een rondleiding door het dorp was helaas niet beschikbaar. Ik kocht maar een paard. Op linnen. Het viel mij buiten de stad direct weer op, hoe armer hoe zwarter. Houtskool branden en verkopen behoort toe aan de armsten en dat gaat in alle poriën zitten. Bij ons hoorde vroeger de kolenboer ook niet bij de beter bedeelden.
