Fump Truck, Road Trip USA 16, 20 september
Maar weer eens een beschouwende kritische blog over dit land. Het regende constant en het landschap was op zijn minst beetje eentonig te noemen. Dat het een mooi land is staat buiten kijf en natuurlijk heb je hier mensen van allerlei pluimage en met vele meningen. Maar toch… Rijd nu vandaag door South Dakota, een staat met een vuistdikke brochure van bezienswaardigheden waarvan 95% zich in het uiterste westelijke hoekje bevinden. Blijkbaar is de rest niet de moeite waard, vinden ze zelf. Ik slaap in het uiterste oosten in de plaats met zo’n mooie naam, Sioux Falls. De Sioux zelf zitten opgesloten in de reservaten maar het klinkt al leuk geïntegreerd. De mensen noemen zich hier recht door zee waar ik weer van maak; harde koppen. Dat krijg je ook met die rechte lijnen. Zag op de kaart dat de Highway 36 dik 120 kilometer kaars, kaarsrecht naar het noorden loopt. Dat is hetzelfde alsof je van Den Bosch naar Leeuwarden rijdt in een rechte lijn, geen bocht te bekennen. Dat rechtlijnig, beetje intolerante, beetje “make America great again’ hadden alle staten waar ik doorheen trok. Het leven noemen ze hier goed als het maar veel en groot is. De koffie is hier standaard water, geen grap, het ontbijt overal exact hetzelfde en meestal niet te vreten, alles is veel, een veggie burger staat voor een lap vlees met daarop champignons, uien en een tomaat met teveel bloemkoolsaus, ga zo maar door. Vandaag zag ik een man met een beker cola van minimaal 2,5 liter, amper te tillen maar hij dronk, pizza’s zijn van het formaat ronde bijzettafel, steaks vallen van de te grote borden, in de suikerarme yoghurt (ik las het toevallig) zat 18% suiker. Alles is (te) zoet, ik bestelde gisteren een bonenschotel van vijf soorten boon, niet lekker want teveel gezoet, ik ben te zwaar, ik weet het, maar hier hoor ik bij de slanke mensen, hè hè! Als er iets moois te zien is qua natuur of geschiedenis krijgt het al snel een Disneyland sausje, rondom de echt grote bezienswaardigheden is het een ware kermis. De Keukenhof of Zaanse Schans zouden hier mega attracties zijn. Onderweg kon ik niet om Wall Drug heen, van oudsher een kleine drogisterij en nu een Efteling voor kooplustigen, een enorm complex van alles wat hier lelijk is en toch gekocht wordt. Al 50 kilometer ervoor kondigden billboards aan dat deze niet te missen ervaring aanstaande was, er stonden zeker meer dan 100 van die borden. Je wil er niet dood gevonden worden maar ik ging kijken. Vooral de overal aanwezige kunst was vreselijk, het is een land van grote kunstenaars maar er zijn veel, veel meer prutsers. En alles is the best, the only, the greatest, en vooral ‘a once in your lifetime experience. Tijdens het schrijven kwam het woord bij mij op wat ze hier totaal missen, subtiel. Niets is subtiel hier.
Je hebt hier veel zogenaamde quasi Wild West Stadjes, om de zoveel kilometer wordt je bijna gedwongen om een kijkje te gaan nemen. Ik deed er één vandaag en kwam erachter dat er bijna geen verschil is met het verleden en het heden, niets veranderd, kijk naar de foto’s en raad maar.
Ik ga op zoek naar Jessica Melvin, die lijkt mij wel wat…
