Trying to do good
De zon scheen op het mooie Arnhem. En de trein doet tegenwoordig gelukkig geen kedeng kedeng meer.
Hoeft er in de toekomst ook niet meer over gezongen te worden. Om het milieu te sparen vlieg ik niet meer binnen Europa als het niet nodig is. Klinkt erg ongeloofwaardig uit mijn mond, ik weet het. Drie maal trein en driemaal auto dit jaar, het begin is goed. Nu onderweg naar Warschau en nu ik eenmaal in de trein zit ben ik gelukkig maar er ging veel misère aan vooraf. Dat dit treinreizen elf(!) keer duurder is dan het vliegtuig en ook netto minimaal vijf keer langer duurt is nog te doen maar dat je er drie dagen over doet om te boeken is vrij frustrerend. En dan heb je uiteindelijk niet het ticket wat je wilde, werd de zitplaats reservering geannuleerd omdat de betreffende NS medewerker alsnog een foutje maakte en moest je voor de reis op en neer naar Utrecht om het ticket uit te laten printen. De digitale snelweg is over het spoor nog ver te zoeken. Ik vertel nu een uiterst korte versie van het boekingsproces. Gelukkig hoef ik maar twee keer over te stappen. En ik hoefde pas om acht uur de deur uit om om half elf in Warschau aan te komen. In de avond! Nu in Zutphen hangt er plotseling een dikke mist maar dat is niet zo erg, de NS reinigt de ramen toch niet.
